De laatste dagen van 2007

31 december 2007

Hallo thuis!

Alhoewel er geen sneeuw lag, hadden we toch een witte kerst! Na een geweldige doopdienst van Erasmus, hadden we een tweede dopeling: Jeanette! Haar wens was om op 1e kerstdag te worden gedoopt. En is er geen grotere gift die we kunnen geven, dan onze Hemelse Vader te beloven dat we Hem zullen volgen? En wat we daarvoor terugkrijgen is nog veel groter. Onze harten waren weer gevuld en we voelden Gods Liefde voor zijn kinderen.


De Heer was druk bezig deze week. We zagen zijn handen in het werk! De wonderen waren zo rijk aanwezig! Zo waren Elder Sch en ik gisteren totaal buiten ons gebied gegaan. We konden het aan andere elders overlaten, maar we besloten een uur te reizen om iemand te kunnen bezoeken. Toen we naar huis wilden, kwamen we op een punt dat we besloten een andere route te nemen die langer duurde. We hadden geen idee waarom. Toen we in de metro stapten, kwam Sister G op ons afgerend. Ze kon het niet geloven dat ze ons zag. Nog geen 3 minuten daarvoor raakte zij haar collega kwijt, omdat ze opgesplitst werden door de metro. Maar één had een mobieltje, en de ander wist niet wat ze moest doen. En toen zag ze in de hoek van haar ogen ons staan op het perron. We konden haar collega opbellen en terugvinden. Het was zo grappig en zo extreem! We waren ver uit ons gebied, en toch waren we daar waar we nodig waren.


Nog overweldigd door dat wonder, namen we wéér een andere route dan gepland naar huis. Daar onderweg, vonden we nog een verloren schaap. Rose, die 2 maanden geleden gedoopt werd en voor 3 weken zoek was. Ze was niet meer thuis, ze had haar mobiel verkocht en we hadden contact verloren. Ze stond daar, en toen ze ons zag barstte ze bijna in huilen uit. Ze had ons die avond nodig, en zo kon ze ook afscheid nemen van Elder Sch, degene die haar onderwezen had.


Want Elder Sch wordt overgeplaatst naar Werdau, waar ik nog vroeger regelmatig heb gewerkt. Ik blijf hier en ga samenwerken met Elder P. Zijn Duits is zo uitstekend, dat ik me nogal schaam voor mijn Duits! Hij gaat me helpen de lat nog een beetje hoger te leggen zodat ik mijn potentieel kan laten groeien.
Ooit een meter-pizza gezien? Een pizza die een diameter van 100 cm heeft? Hij is groot genoeg om 9 mensen te voeden! Want dat heeft ons district gedaan! Het was reuze gezellig en die pizza megagroot. Een must-do in Berlijn.

De Heer zegent ons in deze dagen. Geen vuurwerk voor mij, de komende twee jaar. Maar missen doe ik het niet. Ik geniet daarentegen van de geestelijke wolken waarop ik vlieg. Ik weet dat de Heer ons zegent. En voor mijn zending heb ik nooit zulke grote en regelmatige wonderen gezien. Is het niet geweldig?

Gods zegen!
Elder Stekkinger

Kerstwens

Fijne Kerstdagen!

Klein kerstboompje in ons appartement

Berlijn kan ook kleurig zijn, zeker met kerst.

Helaas is dit niet ons appartementuitzicht (zou cool zijn met Sylvester)

Kerst in Berlijn

24 december 2007

Lief, warm thuis.

Warm is het hier niet bepaald. Regelmatig is het minus 5 graden Celsius. Maar nog nooit heeft het zo warm aangevoeld. Geen weer of wind houdt onze warme boodschap tegen en harten worden getroffen.

Zo werd afgelopen zaterdag Erasmus gedoopt. Het gevoel dat ik daar had was onbeschrijfelijk. Het was net alsof ik me in de tempel bevond. Het gelukkige gevoel probeerde ik in woorden om te zetten, maar de taal ontbreekt om zulke sterke gevoelens te uiten. We zien Erasmus veranderen. Zeker toen hij de gave van de Heilige Geest ontving, en ik ook mijn handen op zijn hoofd mocht leggen, voelde ik iets heel bijzonders. Het Priesterschap is Macht. Het is iets dat realiteit is. Bestrijdt het niet omdat je het niet kunt zien... Want ook liefde kun je niet zien, toch voel je het en weet je zeker wat het is. Ook op die manier wéét ik dat er een Hemelse Vader is.

En alsof de Heer ons nog niet genoeg gezegend heeft: morgen hebben we wéér een doopdienst! Onze onderzoekster Jeannette wordt gedoopt! Ook zij heeft een heel bijzonder verhaal en morgen zal ook zij haar 1e verbond met God sluiten. Het is een prachtig kerstmisgeschenk zo, op de 25e. Net als bij Erasmus mag ik ook op haar doopdienst een muzikale bijdrage leveren.

Allemaal heel bijzonder dus.Ik geniet van kerst. En wanneer mensen mij vragen of ik thuis mis: eigenlijk niet. Want ze voelen zo dichtbij wanneer de leden zo goed voor ons zorgen! Daarentegen zijn we zo druk dat we niet echt tijd hebben om lang aan thuis te denken. Jullie zijn in mijn hart. Wat wens ik me nog meer?

Dan hier nog een mooie weerspiegeling van het leven na de dood.

In de buik van een zwangere vrouw zitten twee embryo’s.
De eerste (1) vraagt: geloof jij in leven na de geboorte?
De tweede (2) antwoordt: natuurlijk. Er moet iets bestaan na de geboorte. We zijn hier om ons voor te bereiden voor later.
1: Onzin, er bestaat niets na de geboorte! Hoe zou dat er allemaal uit moeten zien?
2: Ik weet niet zeker, maar daar zal waarschijnlijk meer licht zijn dan hier. We zullen misschien kunnen lopen, eten met onze mond.
1: Wat een onzin! Lopen is onmogelijk! Eten met je mond!? Doe even normaal! We eten door de navelstreng. En ik vertel je: leven na de geboorte is onmogelijk! De navelstreng is al nu te kort!2: Er moet iets bestaan. Alles zal er anders uitzien dan hier.
1: Maar niemand kwam ooit terug. Met de geboorte stopt het leven. Leven is niets anders dan een kwelling in het donker.
2: Ik weet niet zeker hoe het daar zal zijn, maar we krijgen zeker MAMA te zien en ze gaat voor ons zorgen.
1: MAMA!? Jij gelooft in MAMA! En waar kunnen wij haar vinden?
2: Overal om ons heen. We leven dankzij haar. Zonder haar we zouden niet bestaan.
1: Ik geloof daar niet in. Ik heb MAMA nooit gezien, dus ze bestaat niet!
2: Maar soms, als het stil is, kan je haar horen zingen, je kan voelen hoe ze ons aait. Weet je, ik geloof dat het echte leven komt na de geboorte!

Ik houd van jullie!

Liefs,
Elder Stekkinger

Niets is onmogelijk

17 december 2007

Lief, warm en fijn thuis.

Tijdens de vorige Voorbereidingsdag heb ik een gratis 3,5 uurdurende tour gevolgd in hartje Berlijn. Voor het eerst werden mijn ogen geopend en genoot ik van Berlijn en haar cultuur, geschiedenis en verhalen. Ik treurde van binnen bij het monument voor de Holocaust, maar genoot van de verhalen en symbolen van de stad.

Hebben jullie wel eens van die momenten waarbij alles een droom lijkt en dat je wacht totdat je wakker wordt? Misschien heeft het te maken met al die geweldige wonderen die we zien. Diep in mijn achterhoofd zegt mijn oude leven: 'dit kan niet... Het is onmogelijk.' Maar niks is onmogelijk.

Zo bereiden we ons voor op nog een doopdienst! Eén van onze onderzoekers, Erasmus, wil zich zaterdag laten dopen. Ik zag een totale verandering in hem de laatste paar dagen. En als alles blijft zoals het nu is, zal mijn collega hem zaterdag dopen. De wijk is enthousiast. IK ben enthousiast! Net zoals Daniel, had Erasmus niet veel met God te doen. Toch hij heeft een getuigenis ontwikkeld en vertelt enthousiast aan mensen hoe alles wat we hem hebben onderwezen, hem zo logisch had geklonken, dat hij voelde dat hij zich moet laten dopen.

Wat hij daar voelde, was een echo van zijn eigen getuigenis die hij al had voordat hij op aarde kwam. Wij allen hadden een getuigenis van Jezus Christus, en wat wij als zendelingen doen, is ons getuigenis delen en hopen dat de mensen hun eigen getuigenis herkennen die zij allen eens hadden.

Hebben we soms allemaal niet dat grote verlangen, dat we een trechter op ons hoofd konden zetten en goddelijke kennis, van alles wat boven, op en onder de aarde is, in ons geheugen konden gieten? Dat verlangen springt bij mij op. Want de Heilige Geest getuigt tot ons dat er meer is. En ik heb nog steeds niks gevonden wat mijn fundament aan het wankelen zet. Elke dag probeer ik mijn fundament te versterken, en te laten groeien.

De mensen zorgen goed voor ons zendelingen, en de Heer zorgt nog meer voor ons allen.
Mogen wij nooit vergeten wat Kerstmis betekent.

Elder Stekkinger

Werkelijk geluk

10 december 2007

Liebe Geschwistern,

Soms raak ik emotioneel bij de gedachte als ik me indenk in wat voor een duisternis vele mensen leven. Ik moet toegeven dat het voor mij moeilijk is om voor te stellen hoe het leven zou moeten zijn zonder de hoop en vrede die ik in het Evangelie vind. Het besef dat vele mensen met dat gat in hun hart rondlopen en het niet eens weten maakt me dan wel eens verdrietig.

Maar afgelopen zaterdag vond ik werkelijk geluk. Daniel, uit Plauen, is gedoopt! Hij vertelde me aan de telefoon hoe hij continu onder te film 'The Testaments' zijn hart voelde branden. Na een uur vol tranen in zijn ogen werd hem de tekst voorgelezen die Joseph Smith schreef: 'Ik wist het, en ik wist dat God het wist... en ik kon het niet ontkennen.' Hij heeft een stap in de duisternis gezet en het licht gevonden. Vol enthousiasme vertelde hij me gisteren over zijn doopdienst. Hoewel ik er niet bij kon zijn voel ik me zo gelukkig van binnen. Hoe Leer en Verbonden 18 het beschrijft: wanneer gij één ziel tot mij brengt... Hoe groot is dan uw vreugde met hem in Mijn Koninkrijk. Ik voel, dat ik Daniel al een halve eeuwigheid ken, en dat ik het voorrecht had om hem te beloven dat ik hem zou vinden, in het kleine Plauen. Wat een wonder, wat een vreugde. Toen mijn deel gedaan was, moest ik naar Berlijn, op naar de volgende belofte.

Elder S en ik zien ook ontzettend veel wonderen in Berlijn. Ik leer een geestelijk oog te ontwikkelen... Eén die gebaseerd is op Geloof. Uiteindelijk, als we diep nadenken is realiteit puur datgene wat we geloven. Zoals we kunnen leren uit één van de boeken van Narnia, scheppen we een eigen realiteit. Welke realiteit willen we hebben? We scheppen het eerst geestelijk, waarna het fysieke vanzelf volgt. Zomaar een gedachte.

Het werk in Neukölln 1 loopt uitstekend. De Heer is met ons. Hij verhoort onze gebeden, precies zoals Hij jullie gebeden verhoort.

Daar heb ik een getuigenis van, in Zijn naam, Amen.
Elder Stekkinger

Abendsbrot

'Ich liebe Abendsbrot!'

Elder Kabel en Elder Stekkinger

Plauen, september 2007

Mijn eigen bekering

3 december 2007

Liebe Familie und Freunden.

Het was een week van bloed, zweet en tranen. Een week vol wonderen en machteloze situaties. Maar al bij al, was het een week met Gods hand. Berlijn is groot; een land op zich. Er valt altijd wel wat te beleven. Deze week kwam ik weer in situaties terecht waarvan ik wist dat we de juiste mensen op het juiste tijdstip waren. Ik houd van de mensen hier. Ik begin ze nog meer als Kinderen van God te zien.

Soms schreeuw ik in mezelf: wat doe ik hier? Ik kan het niet meer! Maar tegelijkertijd weet ik het antwoord: ik ben hier om te groeien. En ik groei. Wat is het toch mooi om die sleutel te ontdekken. Je vindt jezelf door jezelf te vergeten en anderen te dienen. Dat is werkelijk geluk. Ik begin ook hier een sterke liefde te ontwikkelen voor de leden in Neukölln. Ze zijn hartstikke tof. Onze wijkzendingsleider is nog geen vier jaar lid, zelf in Engeland op zending geweest. Hij is zo blij om met ons mee te gaan, omdat hij zijn zending mist. Wat een vreugde brengt het ons.

Vanochtend toen ik een brief schreef ontdekte ik weer iets nieuws, wat ik allang wist. De afgelopen maanden ben ik mijn eigen bekeerling geworden. Ik verander, ik word niet de persoon die ik wil zijn, maar die de Heer met me voorheeft. De potentie die hij in ons ziet is velen malen groter dan we denken. Ik had nooit kunnen denken dat ik zo sterk iets kon weten, iets voelen, wat altijd zo ongrijpbaar leek. Wat een wonder is dit leven. En wat een voorrecht om te weten waarom we hier zijn. Hoeveel miljoenen mensen zijn wel niet de speelbal van het leven. Ze laten met zich handelen omdat ze niet beter weten. Ik hoop dat ik een steentje kan bijdragen in het ontdekken van de mensheid. Daarvoor moeten we onze oorsprong leren kennen: letterlijke kinderen van onze Hemelse Ouders.

Ik weet dat mijn Hemelse Vader daar is. Ik weet het niet perfect, maar ik weet het. Zoals we weten dat 1 + 1 = 2, wat ook geen perfecte kennis is. Maar we nemen het aan, omdat nooit het tegendeel bewezen is. Bewijs mij het tegendeel, en weg is mijn zin om te leven. Hij leeft, en Hij antwoordt mijn gebeden.

In Christus' naam, amen.

Elder Stekkinger

Zion opbouwen

Enkele foto's die Elder Stekkinger in zijn zendingsgebied Plauen heeft gemaakt:

Elder Stekkinger met de familie Merkel

Elder Stekkinger met Daniel, een onderzoeker

Neu Köln

Liebe Familie und Freunden.

Welkom in het echte leven. Berlijn, de miljoenenstad. De stad waar ooit eens een muur stond, die van deze bruisende stad een eiland maakte. Waar sommige mensen niet eens wisten hoe hun achtertuin er uitzag. Een cultuur die ik me nooit heb kunnen voorstellen, maar die was, en nog steeds is. Ik heb respect voor het openbaar vervoer van deze stad, die zeer goed geregeld is. Ik werk in Neuköln, dat zuidoostelijk in Berlijn ligt. Een stad waar altijd wat gebeurt, en waar de Heer je meer nodig heeft dan ooit tevoren. (en ik de Heer meer, dan ooit tevoren)

Ik weet, dat er een God is. En dat Hij ons vaak gebruikt als werktuigen, en heel soms, zelfs als reddende engelen. Zo heb ik nog niet verteld van een bijzondere ervaring die Elder P. en ik hadden vlak voordat ik overgeplaatst werd. Het had behoorlijk gesneeuwd, en mijn collega en ik wilden nog wat doen voordat we Daniel zouden ontmoeten. We moesten daarom hem vragen of de afspraak een half uur later kon zijn. Voordat ik de telefoon in mijn handen had, belde Daniel om te zeggen dat hij een half uur later pas aanwezig kon zijn. We hadden daarom nog wat tijd om bij iemand anders langs te gaan.

Toen we daar aankwamen, en merkten dat deze persoon niet bereid was om met ons te spreken, liepen we via een nieuwe route naar de kerk. Daar zagen we een vrouw op de grond liggen, bebloed, die blijkbaar van de heuvel was gevallen. Er waren omstanders die haar val gezien hebben, maar door zijn gelopen. Twee jongens hadden haar zien liggen, en 112 gebeld, maar wisten niet hoe ze haar konden helpen. Precies op dat moment liepen wij daar voorbij. Terwijl mijn collega wachtte om de ambulance te begeleiden, kon ik bij haar blijven, haar warm en wakker houden, tot de ambulance arriveerde. Ze bleek een epileptische aanval te hebben gehad en daardoor van de heuvel te zijn gevallen. Aangezien andere mensen haar niet hielpen, stuurde de Heer Zijn twee knechten op de juiste plaats op het juiste moment.

Deze week in Berlijn hadden mijn collega en ik tijdens ons werk het gevoel om bij een familie langs te gaan. Toen we daar aanbelden bleek de moeder daar net teruggekomen te zijn van een drieweekse therapie. Ze had steun en troost nodig, die we op dat moment konden geven, aangezien haar gezin nog niet thuis was. De Heer begeleidt ons waar Hij ons nodig heeft. Zijn Hand is in dit spel, ik zie het.

Mijn collega (stiefzoon) werkt mij er volledig uit! Hij is echt een harde werker en verspilt geen minuut van zijn tijd. Dat is net wat ik nodig had, en het doet mij goed om met hem te werken. We zijn heel verschillend. Hij is de werker, ik ben de denker. Gecombineerd hebben we deze week weer wonderen gezien. Het was een moeilijke week, maar niet zo moeilijk als ik dacht dat het zou zijn. De Heer sterkt me.

Dat heb ik deze week weer wat beter geleerd: de natuurlijke mens is egoïstisch. Vanuit onszelf willen we medelijden, en 'compassion'. Ik heb tegen mezelf regelmatig moeten zeggen dat ik innerlijk niet zo moet klagen, en moet werken. Dat bracht me op mijn laatste gedachte waarmee ik wil afsluiten voor deze week:

Voor onze Hemelse Vader is verleden, heden en toekomst in het nu. Aangezien wij proberen op Christus te lijken, moeten we de juiste balans zien te vinden in deze drie dingen. Zo zijn er mensen die teveel in het verleden leven ('vroeger was alles beter')Zo zijn er mensen die teveel in het heden leven ('geniet en doe alles wat je wil, de gevolgen en toekomst zijn niet belangrijk')En zo zijn er mensen die teveel in de toekomst leven (zij denken teveel aan de toekomst, en vergeten hun wensen in doelen te zetten en eraan te werken)

De juiste balans betekent dat we leren van het verleden, doelen zetten voor de toekomst, en zo werken in het heden dat we die doelen bereiken. Hoe goed is onze balans?

Met deze gedachte, en mijn getuigenis dat Joseph Smith een profeet van God was, laat ik dit achter in de naam van onze Heiland en Verlosser, Jezus Christus, Amen.

Elder Stekkinger

De eerste overplaatsing

19 november 2007

Lieve familie en vrienden,

Mijn werk is gedaan in Plauen. Een groter werk staat te wachten in Neu Köln, zuid-Berlijn. Mijn hart breekt bij de gedachte...maar de Heer weet, en met zijn eeuwig perspectief kan ik alleen maar vertrouwen op Zijn goedheid, op Zijn troost. Zijn liefde vult elk gebroken hart. Dat ervaar ik nu weer.

Zaterdag kwam de gevreesde oproep. Ik ga naar Berlijn. Ik wist dat dit zou komen. Al vanaf mijn derde maand voelde ik dat ik na Plauen in Berlijn zou werken. Maar ik hoopte toch heel stiekem dat ik voor Kerstmis hier kon blijven. Plauen, waar ik geboren en getogen ben. Waar mijn hart ligt, en relaties heb ontwikkeld die me hebben geïnspireerd en gesterkt. De laatste zes weken heb ik een sterke band ontwikkeld met de leden. Het was een gigantisch voorrecht om hier te zijn en een paar mensen in de gemeente zullen voor eeuwig in mijn geheugen gegrift zijn. Ik kom terug.

De uitdagingen blijven zich opstapelen. Ik heb het voorrecht om 'stiefvader' (trainer van iemand die 6 weken in het veld is) te worden van Elder S, die in dezelfde groep aankwam als Elder P. Daarnaast mag ik weer als districtsleider van Zuid Berlijn te werk gaan. Ik heb alleen maar goede dingen gehoord over deze plaats. Ik ben enthousiast, maar ook bijzonder treurig.

Een vrouw heeft me in het bijzonder geïnspireerd de laatste week. Daniela, is een alleenstaande moeder. Anderhalf jaar geleden gedoopt. Haar leven stond zo op de kop dat ze alles eraan wilde doen om gelukkiger te worden. Kwam in contact met de zendelingen en heeft sindsdien zo’n getuigenis ontwikkeld dat mijn hart zwelt als ze spreekt. Wat een voorbeeld! Het evangelie is een eeuwig beginsel, en helpt elk persoon in elke situatie.

Alhoewel ik weer in een moment in mijn leven gekomen ben waar ik volledig moet vertrouwen op de Heer, valt het afscheid me veel moeilijker dan ik dacht. Het voelt soms nog moeilijker dan mijn afscheid in Nederland. Jullie ontmoet ik gelukkig weer over anderhalf jaar. Sommige van deze vrienden zie ik misschien nooit meer.

Ik weet, dat de Heer alles met liefde doet. Hij geeft me weer een gelegenheid om te groeien, en ik vertrouw erop dat ik spoedig zal ontdekken waarom ik precies in Neu Köln moet dienen. Onze zendingspresident ontvangt Hemelse inspiratie. Wie het niet gelooft heeft hem nooit zien werken. Ik vertrouw ook hem volledig, en doe wat hij van me vraagt. Want ik weet dat de Heer geen geboden geeft zonder tevens de weg voor te bereiden zodat ik kan volbrengen wat Hij me gebied. Het is waar... Wat is er dan nog belangrijk?

Ik houd van jullie en maak gretig gebruik van jullie gebeden. Dankjewel.

Elder Stekkinger

PS Daniel zal zich waarschijnlijk zaterdag laten dopen!

Overplaatsing

Het wekelijks bericht komt later.
Ik word overgeplaatst naar Neu Köln, het zuiden van Berlijn.
Het nieuwe adres is:
Elder Stekkinger
Karl-marx straße 168
12043 Berlin

Optimisme - een groot goed!

12 november 2007

Ein wunderschone (aber trotzdem Kalte) Morgen, Holland!Hier in Plauen de warme en hartelijke groeten. Af en toe sneeuwt het hier, maar het blijft nog niet liggen. Plauen bevindt zich 400 meter hoog, maar in andere gebieden waar we soms komen, vinden we soms al een paar centimeter sneeuw. Ich liebe Deutschland! Ein Richtiger Winter, Wie Gott es erschaffen hat!

Hebben jullie af en toe niet opgekeken naar die zendelingen? Ik keek altijd op naar hoe deze mensen altijd zo positief en vrolijk konden zijn. In regen en wind zendingswerk doen. Ik had altijd veel respect voor ze en kon me niet voorstellen dat ik ooit zo positief kon zijn over alles. Ik was behoorlijk pessimistisch. Regelmatig negatief ingesteld.

Maar nu ben ik zelf een zendeling. En ik kwam tot de ontdekking dat ik ondanks alle beproevingen en moeilijkheden bijna altijd vrolijk ben! Als er iets negatiefs gebeurd, dan kan ik het van me afgooien, zoals een mier een gigantische druppel regen van zich afgooit (copyright A. Kabel) lijken alle problemen die een zendeling meedraagt van me af te glijden, als sneeuw voor de zon. Het leven is hier niet makkelijker geworden. Integendeel, zelfs veel gecompliceerder en moeilijker. Zowel lichamelijk als geestelijk. Zoals Predikt Mijn Evangelie zegt: De situatie verandert niet, maar de vaardigheid om het te verdragen, is groter geworden. Ik groei! En ik geniet!

Met Daniel gaat het geweldig! Deze week probeerde ik zeer op mijn gevoelens te letten. Ik weet, dat de Heilige Geest bij mij vaak werkt door dingen die in me opkomen. Ze voelen dan als ideeën, maar later blijken deze dingen geïnspireerd te zijn.

Een voorbeeld: maandag 5 november kreeg ik een gevoel dat ik Daniel mee moest nemen naar de Zone-conferentie. Dat is niet gewoon, dus gelijk werd dit onderdrukt door tegengedachten. Maar het liet me niet los, omdat de Heer me misschien iets wilde vertellen. Ik vertelde het later aan mijn collega en we zijn samen in gebed gegaan. Ik kreeg geen duidelijk antwoord, dus wuifde ik de gedachte weg.

De volgende dag, tijdens de afspraak, kreeg ik wéér de gedachte. Dat was mijn antwoord! Handelen, Joseph! We nodigden hem uit en namen hem mee. Achteraf bleek alles echt een wonder! Hij wilde blijven voor de Haardvuuravond die avond in Leipzig, maar begreep dat we terug moesten voor een afspraak met een andere onderzoeker. Ik zonderde me af, deed een gebed en zei tegen de Heer: als hij uitvalt, blijven we in Leipzig, dan moet het zo zijn. Gaat het door, dan moeten we terug.Ik belde de onderzoeker op en hij vertelde me dat hij moest werken. Duidelijk! We bleven daar, en uiteindelijk bleken er nog veel meer wonderen in verbinding te zijn met die beslissing. Woensdag was Wonderdag voor mij.

Wie rekenen kan, kan ook rekenkundig bewijzen dat er een God is. Wat is de kans, dat er iets specifieks gebeurd, zonder dat er een Hogere Macht is die over alles waakt. Klein... Maar wat is de kans, als er elke dag, misschien wel 3 of 4 specifieke dingen gebeuren die precies goed uitpakken? Juist... de formule daarvoor is logisch. Een kleine kans maal een kleine kans, maal een kleine kans etc... Het antwoord is: onmogelijk! Oftewel: alles wijst er weer op dat er een Hemelse Vader is.

Hoe we dat rekenkundig bewijzen kunnen (of in ieder geval zeer aanneembaar maken) geldt ook voor de Natuurkunde. Hoe dieper ik op stof inga, hoe meer alles getuigt dat er iets is. Soms vraag ik me wel eens af waarom mensen denken dat er geen God is. Het is veel aannemelijker dat Hij er wel is. Maar helaas, velen verstokken hun hart en zijn blind voor wonderen. Alhoewel ze toch geschieden.

Maar ik weet dat Hij daar is! En wat ben ik dankbaar dat ik het voorrecht heb om een deel van Zijn Macht te hebben! Deze week hebben mijn collega en ik zes zegens gegeven. Deze mensen hadden stuk voor stuk het geloof dat het hen kon helpen in de moeilijke tijd die hen tegemoet stond. Geweldig! We leven! En leven is wat anders dan bestaan!

Ik denk aan jullie!

Elder Stekkinger

PS Transfer week! Stuur alle post uiterlijk vrijdag op. Misschien word ik dinsdag overgeplaatst!

Geloof en Realiteit

5 november 2007

Hallo Thuis!

Wie geht es ihnen in den Niederlanden? Es geht mir sehr gut hier, noch immer in Plauen. Het is mijn tweede thuis geworden en heb het gevoel dat ik hier nog lang wil blijven. Hopelijk denkt de Heer daar ook zo over. Muss mal schauen.

We hadden een drukke week. We reizen de laatste tijd weer wat meer en deze week hadden we ook nog eens 2 austausches. Met zendelingen uit ons district in Meerane, en ook met de Zone-leaders. Beiden leven behoorlijk ver weg of er bestaat geen goede treinverbinding tussen onze programma's, waardoor we veel tijd in de trein doorgebracht hebben deze week. Desalniettemin zijn deze treinreizen geweldige momenten om te studeren (of toch liever te pitten en slaap in te halen). Duitsland is gewoon een stuk groter dan Nederland.

Vorige week zondag hebben we tijdens de wijkraad gevraagd of we met z'n allen op onze knieën konden gaan en of ze voor ons een doel konden stellen, zodat we tijdens de wijkraad met hun geloof mensen konden vinden. We vonden in dat uur 2 mensen die ons een andere keer wilden treffen. Een van deze gevonden mensen heet Daniel. Daniel is 22 jaar oud en had nooit eerder gedacht dat er een God kon zijn. Hij is intelligent en zeer open.

Maar bij onze eerste afspraak konden we niet op tijd in de kerk zijn. We hadden zijn telefoonnummer niet, dus konden we niets doen en alleen hopen dat hij ons zou opbellen. Vlak voordat de afspraak zou moeten zijn, belde hij op om te zeggen dat hij onderweg was. Daardoor konden we hem vertellen dat we iets later zouden komen. Maar het grote wonder was dat hij bij de kerk aankwam, er een lid 'toevallig' aan het werk was, (die voor ons gebeden had tijdens de wijkraad) die hem een rondleiding gaf en met hem sprak totdat we daar waren. Wat een wonder! Hij kwam mee naar een activiteit, seminarie, en afgelopen zondag werd het zelfs nog beter. We waren wat later dan gepland en toen we daar kwamen was hij al in de kerk. Hij zat al tussen de leden in en de leden hadden al met hem gesproken. Hij voelde zich zeer welkom daar. We hadden na de avondmaalsvergadering een goede onderzoekersklas en hij leerde naar mijn gevoel vele nieuwe inzichten over werkelijk geluk en werkelijke verlangens. Over een uur ontmoeten we hem. Geweldig he? Een van de beste wensen die we als zendelingen hebben is dat onderzoekers zich gelijk integreren in de gemeente met de leden. Dit was nog beter dan gehoopt.

Ik heb deze week veel lopen nadenken over Geloof. En dan niet de oppervlakkige zaken, maar dit keer verlangde ik naar de diepere achtergrond van waar Geloof. Er zijn miljoenen mensen die 'geloven' (believe) in God, maar geen Geloof (Faith) hebben. Want werkelijk Geloof leidt tot Handelen. Denk eens in: Als je echt gelooft in God, maar niet doet wat Hij zegt, geloof je dan echt dat Hij daar is en dat wat Hij zegt goed voor je is?

Deze week kwam ik tot de ontdekking dat Geloof gemeten wordt in kwaliteit en niet in kwantiteit. Ik heb veel onderzoek gedaan en vond 3 dingen die overal bevestigd werden, hoe we werkelijk Geloof ontwikkelen. Deze 3 dingen zijn gebed, onvermoeid dienen, en absolute gehoorzaamheid (wat niet blinde gehoorzaamheid is, en niet alleen doen, maar ook willen inhoudt). Geloof is niet wat een persoon heeft of niet heeft, het is iets dat kan groeien. Geloof is geen punt, het is een richting.

Nou zocht ik ook naar de grens tussen Geloof en Realiteit. Na vasten en gebed vond ik een model hoe ik beiden kan omschrijven. Ik kwam zo tot de ontdekking dat realiteit eigenlijk niets is. We vinden realiteit datgene, wat men zien, horen, bewijzen of beredeneren kan. Maar met ons immens klein verstand kunnen we niet alles beredeneren. God, met Zijn almachtige en alwetende kennis, ziet ons perspectief in een hele andere dimensie. Wat geloof voor ons is, is voor Hem eigenlijk Zijn realiteit. Waarom realiteit eigenlijk helemaal niks is, is omdat werkelijk geloof een hoger niveau van realiteit is. Als we naar het voorbeeld van Petrus kijken die over het water liep: Realiteit werd verdrongen door Geloof. Pas toen hij zijn ogen van zijn doel (Christus) sloeg, verliet hij dit niveau en viel terug in de realiteit waardoor hij zonk. Met geloof kunnen we alles. Met realiteit kunnen we alleen maar rationaliseren.

Aangezien we als zendelingen velen malen tussen Geloof en Realiteit zweven, is het van belang dat we de 3 dingen doen die ons Geloof versterken. Dit is geestelijke energie die daarvoor zorgt dat we tot het niveau stijgen waar we wonderen zien. En er zijn wonderen; de vraag is alleen in hoeverre we daar een deel van willen zijn. Het is zo belangrijk dat we elke dag aan ons Geloof werken. Als we het vergelijken met een luchtballon, dan moeten we regelmatig die geestelijke brandstof verbranden zodat we weer stijgen. Doen we niks, zakken we uiteindelijk naar beneden en landen we met beide benen weer in de realiteit.

Ik weet dat er een God is. En de tientallen mensen die hebben geprobeerd aan te tonen dat er geen God is, hebben mij nog nooit aan het twijfelen gezet. Want, zoals iemand in het Boek van Mormon zei: Alles bewijst dat er een God is. Ik heb nog geen overtuigend bewijs gevonden dat ik me in een wereld bevind die vals is. En door de Heilige Geest hebben we vele mensen in kunnen laten zien dat er wel degelijk een God is. Ik leef, ik getuig, ik overwin.

In Christus' naam, Amen.

Elder Stekkinger.

Ontmoeting in Leipzig

29 oktober 2007

Hallo thuis!

Wow, wat een geweldige week! En wat ging het helaas snel voorbij. Ik genoot! En ik merk dat ik steeds meer genieten kan van deze heerlijke roeping. Ik heb het gevoel dat mijn persoonlijkheid zich sneller ontwikkelt dan ooit tevoren!

Een van die dingen waardoor ik dat herkende was toen Fam. S. afgelopen maandag naar Leipzig kwam. Mijn collega en ik zijn naar Leipzig gegaan om hen te ontmoeten. Het was een hele fijne en leuke ontmoeting. Pas op dat moment, besefte ik hoe snel de tijd hier voorbij vliegt. Toen ik met hen in het restaurant lunchte, besefte ik dat het echt als gisteren leek, dat ik met hen samen was. Maar het besef dat het alweer een half jaar geleden is maakt het heel apart. Nog nooit leek tijd zo snel voorbij te gaan. En hoe meer ik geniet van mijn zending, des te sneller weken voorbij vliegen. Ook ontdekte ik dat ik zelfstandiger geworden ben. Niet alleen in huishoudelijke zaken, maar het lijkt alsof ik niet meer bang ben om problemen aan te pakken. Ik heb meer zelfvertrouwen en besef meer wie ik ben.

Mijn collega en ik zijn hard bezig om een sterkere band met de leden te krijgen. De leden hebben gelukkig al een goed vertrouwen in de zendeling, maar we willen het tot een nog hoger niveau brengen. Deze week bellen we iedereen op en proberen we ze allemaal kort te bezoeken en een geestelijke boodschap achter te laten. In deze koude tijd is een warme ondersteuning wel fijn. We hebben al vele fijne reacties gehoord van leden over kleine initiatieven die we nemen (bijvoorbeeld kleine origami achterlaten, foto's van het gezin maken en een paar dagen later naar hen opsturen etc).

We hebben ook het voorrecht om deze week een doel te stellen voor de hele Leipzig Zone (12 zendingsprogramma's). Ons doel is om gehoorzamer te zijn en daarvoor hebben we leuke ideeën om onze Zone enthousiast te maken over gehoorzaamheid. Gehoorzaamheid is de eerste wet des Hemels. Waarom? Omdat zonder Gehoorzaamheid niks bestaan kon. Zonder gehoorzaamheid hebben wetten en regels geen nut. Ikzelf ben er dan ook van overtuigd dat Eer, Macht, Gehoorzaamheid en Rechtvaardigheid hand in hand met elkaar gaan. Hoe meer ik erop studeer, hoe sterker mijn fundament staat en mijn getuigenis groeit over gehoorzaamheid.

Er is een Hemelse Vader die van ons houdt. Die zich om ons bekommert, en lacht als we domme foutjes maken. Hij glimlacht als we iets goeds doen. Hij huilt mee als we verdriet hebben, en Hij sterkt ons, wanneer wij open staan om Zijn hulp te ontvangen.

Ik houd van jullie,

Elder Stekkinger

Vissers van mensen

22 oktober 2007

Lief thuis,

Groetjes vanuit Leipzig. Over een uur hoop ik fam. S. in het station te treffen. De hand van de Heer is er over. Een geplande staking van de duitse NS ging toch niet door voor vandaag. Ik vind het natuurlijk heel leuk om ze te zien maar ik hoop dat mensen niet gaan denken dat ze me zomaar kunnen bezoeken. Het kost ook wat geld uit mijn eigen zak om hen te treffen. Maar ik kijk er naar uit om hen weer te zien! :) Misschien kan ik ze nog een geestelijke gedachte achterlaten.

Hier alles prima! Ik moet zeggen dat ik deze week best kon genieten van het zendingswerk. Het waren dagen met grote teleurstellingen en grote verrassingen. Het hoogtepunt is toch altijd een activiteit met de jeugd uit Plauen, dat in het kerkgebouw wordt gehouden. Van de groep die op komt dagen elke vrijdagavond, heeft 3/4 niets met religie te doen. Maar ze blijven altijd na de activiteit voor Seminarie, en ik zie dat ze er toch wel wat van opsteken. Dat is geweldig om te zien :) Deze week hebben wij als zendelingen de leiding, en we gaan misschien pizza bakken of iets dergelijks.

Ook vonden we deze week een man die bij de 3e afspraak na het openingsgebed zei: Ik wil gedoopt worden en me bij de kerk aansluiten. Geweldig! Er zijn zoveel bijzondere mensen en ik begin steeds meer van hen te houden.

Al onze onderzoekers vielen zondag uit om naar de kerk te komen. We besloten toen eerder uit de straßenbahn te stappen en ‘op jacht’ te gaan naar mensen die met ons mee naar de kerk wilden. In 20 minuten vonden we niemand. Maar het bijzondere was, dat we drie lessen onderwezen, in die 20 minuten, wat heel bijzonder was! Dat maakte het werk echt leuk. Op jacht naar mensen... Je moet er de lol van inzien anders ga je ten onder als zendeling ;)

Verder gaf ik gister een toespraak over Genealogie. Elder Stekkinger en Genealogie?? Dat klikt niet. Toch wel! Door een tip van een lid, benaderde ik genealogie vanuit de zendingshoek. Zendingswerk in de Geestenwereld! En hoe we deze onderzoekers kunnen helpen door genealogie en plaatsvervangend werk in de tempel. Ik kon ook kort vertellen over de Stöckinger familie, etc. Ik was tevreden over het resultaat.

Deze week gaan we ervoor! Hoge doelen gezet en op jacht gaan naar schapen die op zoek zijn naar hun Herder.

Ik stuur jullie al mijn liefde per post op!

Elder Stekkinger

Schnitzels, brötchen und kuchen

Hallo thuis!

Na een goede maar toch zeer hectische week is het fijn als je zondag weer tot rust kan komen en van het avondmaal kan nemen. Nog nooit gedacht dat een minuut innerlijke vrede zo sterk kan zijn. Hoe zoet... de verzoening van Christus.

Deze week moest ik natuurlijk naar Berlijn om Elder P, kersvers uit Amerika op te halen. Het was heel tof en gek om weer in Berlijn te zijn. En nu in plaats van Golden, als de trainer daar te zijn. Het voelde als de dag van gister... Ow wacht! Het was ook maar 12 weken geleden.

Elder P mee teruggenomen naar het prachtige Plauen. Schnitzels, brötchen, kuchen, alles erop en eraan. Jaja, alles wat met eten te maken heeft is goed in Duitsland. Het was vijf uur heen naar Berlijn, dus ook weer vijf uur terug naar Plauen. Elder P doet goed zijn best en is bijna over zijn cultureshock heen.

Verder hadden we te maken met een anti-nazi-demonstratie in Plauen. Als zendeling probeer je deze dingen te vermijden, maar er was zo ontzettend veel politie op de been op elke hoek in heel Plauen, dat we echt versteld stonden. Ik schat dat de verhouding demonstranten / politie 1 op 5 was. Groot machtsvertoon van de politie dus. Daarnaast waren er ook stakingen van treinpersoneel deze week, dus kwamen al mijn goede oude herinneringen omhoog van geïmproviseerde reizen, en zijn we direct naar Zwickau gegaan om gestrande zendelingen op te vangen en alsnog samen met ons district een districtsvergadering te houden.

Daarnaast hebben we de uitdaging om het Boek van Mormon voor het einde van dit jaar uit te lezen. Lezen is geen correcte term, want we hebben de opdracht om alles wat met Christus te maken heeft te markeren. Elke verwijzing naar Hem (Namen, Hij, Zich, etc), eigenschappen, (barmhartig, rechtvaardig, machtig) Zijn eigen woorden (bijv. wanneer Jesaja Messiaans spreekt) en Zijn leringen te markeren. Ikzelf markeer nog als extraatje elk gebod en zegening. Ik ben nu bij Mosiah 24 en zit al denk ik op zo'n 2 a 3 duizend markeringen. Druk bezig dus!Na het studeren ervan geven we het weg aan onze beste onderzoeker. Zo'n cool idee!

Ik heb deze week twee ingevingen gehad die bijzonder zijn uitgepakt na het gehoorzamen van deze ingevingen. Aangezien de tijd dringt spring ik gelijk naar het moraal: De Geest werkt vaak door gevoelens, waarbij je op dat moment zelf vaak niet doorhebt dat het van de Geest komt. Pas als men gehoorzaamt en het resultaat ziet, realiseert hij zich dat het de Heilige Geest was. Geweldig instrument.

Ik houd van jullie! Danke für ihre Gebeten und Brieven. Der Herr wird euch segnen!

Liebe Grüße
Elder Stekkinger

Op de Heer vertrouwen

8 oktober 2007

Lief thuis,

Na een week van ups en downs heb ik veel nagedacht over wat de toekomst me te brengen had.

Zaterdagavond ben ik voor de zoveelste keer op mijn knieën gegaan en heb gebeden. Ik had een eerlijk gesprek met mijn Hemelse Vader. Ik had een bevestiging nodig dat ik hier hoorde te zijn en wilde weten wat Hij met me voorhad.

Nog geen tien minuten na dat gebed belden de assistenten me op. En daar gebeurde het meest onverwachte: Ik ga dinsdag met Elder Kabel mee naar Berlijn. Hij gaat naar huis, maar ik pik mijn Golden op! Ik word trainer. Vandaag ben ik officieel geen golden meer en morgen verwacht de Heer dat ik een golden train!Ik viel van mijn stoel af. Ik kon het niet geloven. De eerste vraag die in mij opkwam na het telefoongesprek was: Wat heb ik fout gedaan dat de President denkt dat ik deze verantwoording aankan?

Ik ging naar bed en de volgende ochtend ontving ik mijn antwoord. Het was President Eyring die tot mij sprak. Zijn toespraak was een volmaakt antwoord op mijn vragen en gebeden. Hoe vervullen we taken die onmogelijk lijken? Taken die ver boven onze capaciteiten en potentie liggen? Daarnaast dacht ik aan wat Elder Zwick, uit het Eerste Quorum der Zeventig vorige week in Leipzig tegen ons zei: verspil je tijd niet aan het verwezenlijken van wat jij denkt dat je potentie is, maar laat de Heer jouw potentie vergroten, en Hij zal het doen.

Ik heb toen de vraag ‘waarom?’ terzijde gelegd en vervangen door ‘hoe?’.Daarnaast blijf ik nog districtsleider voor de volgende transfer en stapelen de verantwoordelijkheden zich op. Ik wil mijn levensmotto verwezenlijken: Nothing is Impossible.

Ik heb deze week een sterkere persoonlijke relatie met mijn Hemelse Vader ontwikkeld. Ik wist niet dat schriftstudie, gebed en avondmaal zoveel comfort en troost kunnen geven.

Daardoor weet ik door alle beproevingen en moeilijkheden nog sterker dat Jezus Christus mijn Verlosser is. Hoeveel Hij me liefheeft en hoeveel ik op Hem kan bouwen. Ik weet dat Hij leeft. Neem het van me weg en ik ben verloren.

Ik houd van jullie en denk aan jullie.

Elder Stekkinger

Bijna geen 'Golden' meer

23 september 2007

Lieve Familie en Vrienden,

Deze week hebben we een doopdatum gezet met br. A. Het is een arme wereldse man, met zijn vrouw, twee honden en een lief, klein, schattig katje. We hebben nog veel te doen voordat hij geestelijk voorbereid is. Maar het feit dat we een doopdatum hebben geeft me hoop. Ik zie langzaam zijn leven veranderen en dat is het mooiste wat er is.

Ook hadden we een doopdienst van twee 8-jarige kinderen. Dat was heel tof en duitse mensen maken van dat soort dingen gelijk een uitgebreid feest met véél eten. (eten = feest). Ik kreeg daardoor toch weer een sterker verlangen om mensen tot Christus te brengen en ze in de wateren van Mormon te begeleiden.

Deze week ook weer twee uitwisselingen met zendelingen gedaan. De laatste was hectisch, dat was met de Zonenleiters en aangezien zij ver weg wonen moesten we op vrijdag, om weer terug te wisselen, zes uur lang met de trein reizen.

Nog twee weken en dan vertrekt mijn trainer! Ik ben dan ook niet meer met de term 'Golden' te vinden, waar ik me graag achter schuil als ik niet altijd alles even goed doe als zendeling.

Dank jullie wel voor jullie gebeden. Ik heb ze hard nodig en ik bid voor jullie allen terug.

Liefs,
Elder Stekkinger

Wat snapshots!

Enkele foto's die Elder Stekkinger heeft opgestuurd:

Elders Stekkinger en Kabel met de zendingspresident van de Berlijn-zending, en zijn vrouw.

Het district Plauen

Elder Stekkinger schrijft: 'Elke godsdienst heeft wel een stukje waarheid. En dat kan ik waarderen!'

Het Max-effect

17 september 2007

Lieve vrienden en familie,

Wonderen bestaan. Ik was een tijdje geleden een ‘Wonderboek’ begonnen, die heb ik deze week weer met 3 mooie gebeurtenissen kunnen vullen. Na de P-day vorige week is Elder Young, een kersverse zendeling, nog jonger dan ik, naar Plauen gekomen. Twee Goldens samen ;>). We besloten onze Goldenpower te bundelen en de engelen die met ons meewerkten te gebruiken. In 2,5 uur gaven we vijf lessen. We vonden één nieuwe onderzoeker. En we vonden ook een jongen, die Max heette.

Nou bleek achteraf dat zijn adres vals was (wat regelmatig gebeurt). Maar omdat we het adres de volgende dag niet precies konden vinden vroegen we onderweg mensen naar het adres en spraken dan ook over het evangelie. We vonden op die manier nog een vrouw. Toen we in de straat aankwamen en ontdekten dat het adres niet klopte met de naam, sprak mijn collega een voorbijganger aan. Hij sprak twintig minuten met haar en we hebben deze week een afspraak.

Omdat het adres vals was, kregen we het gevoel dat er een reden zou moeten zijn waarom we daar waren. We besloten het kleine straatje af te gaan en 'langs de deuren' te gaan. Halverwege vonden we nog een echtpaar met wie we vrijdag een afspraak hadden. Zo vonden we door 'Max' vier andere mensen. Is dat niet geweldig? Zo werkt de Heer.

Ik probeer zoveel mogelijk van Elder Kabel te leren. Hij gaat over drie weken naar huis. Ik probeer meer verantwoordelijkheden op me te nemen en goede gewoontes aan te leren. We hebben ook steeds betere gesprekken en kunnen goed met elkaar overweg. Het is jammer als hij weggaat.

Ook heb ik deze week wat nieuws uitgeprobeerd: origami! Met origami bijvoorbeeld kleine notities achterlaten bij mensen waar we in de buurt waren en zo laten weten dat we aan ze dachten. Ik kan nog maar twee dingetjes maken, maar Elder Kabel leert me een paar leuke vouwtechnieken!

Het weer in Plauen is momenteel Hollands. Het begon frisser te worden maar nu is het weer lekker weer en kunnen we nog met alleen een overhemd buiten rondlopen. Wat me daarnaast erg bevalt aan Duitsland zijn de bakkers. Het aanbod is ruim en ook veel goedkoper dan in Nederland. Regelmatig brunchen of abendessen we daar wat.

Ik bid veel en intensief voor jullie. Ik houd van jullie, allemaal.

Elder Stekkinger

Op naar de bergtop!

10 september 2007

Lieve familie en vrienden.

Deze week was een prima week. Ik ben de uitdagingen aangegaan en ben hard op weg om de top van de berg te beklimmen (uitdagingen van het zendingswerk). Het leven zit vol met beproevingen en emoties en ik kan ze beter hier leren begrijpen, waar God heel dicht bij mij staat, dan later in het leven wanneer alles moeilijker wordt om te accepteren.

Over deze week heb ik niet veel te zeggen. Heb wel een geweldige austausch (uitwisseling) gehad in Meerane. Het grappige was, dat we voor een man die om eten vroeg, eten gekocht hebben. Een paar uur later ontvingen we de zegeningen daarvoor: De chef van een pizza-restaurant maakte gratis een pizza voor ons klaar en gaf ons ook te drinken. Ik moet denken aan wat Christus bedoelde in de Bijbel met dat we ons geen zorgen hoeven te maken om wat we eten of waar we slapen. De Heer regelt alles wanneer we op Hem vertrouwen.

Ook hadden we een Zone-raad deze week (elke 6 weken) en daarin heb je ook een persoonlijk interview/gesprek met de zendingspresident. Wat is onze zendingspresident toch jong en ervaren. Een man die recht voor z'n raap spreekt en ons motiveert. Hij gaf me goede instructies hoe ik mijn district verder kon begeleiden naar een eenheid. Ons district is geweldig. Overmorgen gaat een zendeling helaas naar huis. Hij is klaar met zijn zending. Vandaag ontmoeten we met ons district in zijn stad en gaan we samen lunchen en bowlen. Unity leads to motivation.

Verder ziet de week er goed uit en gaan Elder Kabel en ik nieuwe manieren proberen om succes te behalen. Ik persoonlijk denk aan de cookie-approach. Men bakt koekjes en deelt ze uit en spreekt tegelijkertijd over het Evangelie. Als zendeling is het zo belangrijk om de humor van alles in te zien en te genieten. Want het leven hier is nu eenmaal niet eenvoudig en vergt geestelijk en lichamelijk veel.Ik gedenk jullie in mijn gebeden. Volgende week meer!

Elder Stekkinger

En de waarheid zal ons vrijmaken

27 augustus 2007

Lief thuis en vrienden.

De lange mailtjes heb ik opgeslagen op mijn iPod en lees ik wanneer ik de rust heb en niet een tikkende klok op mn PC heb staan. Ik wil jullie een gedachte achterlaten. Het is een serieuze gedachte. Het zijn mijn zorgen.

Er zijn twee invloeden op deze aarde. De invloed van onze Hemelse Vader en die van onze tegenstander. Wanneer de eerste invloed in iemands leven d.m.v. de Heilige Geest komt, doet satan, onze gevallen broer en met hem zijn engelen, er alles aan om de persoon van deze invloed weg te houden.

Als zendeling leef ik in de frontlinie van deze eeuwigdurende oorlog. Nog nooit zag ik de invloed van de Geest zo sterk levens veranderen. Maar vanaf dat moment, concentreert satan zich op deze mensen meer dan ooit tevoren om hen net zo ongelukkig te maken als hij zelf is (2 Nephi 2:27). Deze invloeden zijn machtiger dan wapens. Ze bepalen het lot van een ziel, een zoon of dochter van God, die ooit met ons gejubeld had om naar de aarde te komen en voor God te kiezen.

Het enige wat één van de invloeden een overwicht kan geven is hoe deze mensen hun keuzevrijheid gebruiken. Hoe daadwerkelijk zij bereid zijn om de waarheid uit te vinden. Zelfs als deze anders is dan ze hun hele leven misschien gedacht hebben. De nederigen van hart komen tot de conclusie dat er écht een God is. Diegenen die in hun comfort-zone zitten en zich verheffen in hoogmoed volgen alleen datgene wat hun bevalt. Daarom verkiezen ze hun perspectief van de waarheid boven de echte waarheid en verliezen zichzelf uiteindelijk in hun eigen theorieën, zelfzucht en rationalisme. Hun wijsheid is dwaasheid, en zij gaan verloren (2 nephi 9:28)

Of we leden van de kerk van Jezus Christus zijn of niet... wanneer we niet elke dag aan ons getuigenis sleutelen, behoren we alsnog tot de vijf dwaze maagden. Lidmaatschap is geen verzekering tot zaligheid! Het zijn de nederigen. De armen van Geest beërven het Koninkrijk der hemelen (Math 5:3)

Maar ik weet dat er een God is. En al is mijn beeld van de waarheid nog lang niet zo scherp, het gaat erom dat ik probeer de waarheid elke dag te vinden en ernaar te leven. En hoe meer ik dat doe, hoe meer ik tot de conclusie kom dat God ons liefheeft en dat het Boek van Mormon waar is. Wat voor mij betekent dat elke andere steen in onze religie die hierop bouwt, ook waar is.

Ik heb jullie lief.
Elder Stekkinger

PS Bid alsjeblieft voor hen die de Kerk onderzoeken, dat ze het licht mogen zien en de Stem van de Meester herkennen!

PPS Oeps! nog vergeten te vertellen.

Dit weekend was ook het einde van mijn eerste transfer. Zaterdagavond kun je gebeld worden door de assistenten van de zendingspresident die je vertellen dat je naar een andere plaats gaat. Allemaal spannend dus.

Toen we gebeld werden, schrok ik nogal. Al helemaal toen Elder Kabel na het aannemen, de telefoon aan mij gaf. De assistent vroeg hoe het ging en ik vertelde hem dat het voor zijn telefoontje nog goed ging. Hij stelde me gerust dat we beiden bleven en dat hij belde omdat ik de nieuwe districtleider ben geworden.

Dat is behoorlijk uniek in mijn jonge situatie en dus ook erg beangstigend. In ons district zitten acht zendelingen. Vijf daarvan gaan binnen twee transfers alweer naar huis. Vier zendelingen van deze groep zijn al Districtsleider geweest. En ik heb als jonkie dan deze verantwoording!

Maar de Heer geeft ons zwakheden om die sterk te maken! En ik neem de uitdaging aan om te groeien. Zo kan ik nog veel meer leren van meerdere zendelingen, aangezien ik als DL ook elke week met een zendeling op stap ga in hun gebied.

Nieuwe uitdagingen. Maar: Nothing is Impossible

Geen transfer

Adres nog steeds hetzelfde. Ik dien nog steeds met Elder Kabel in Plauen.
mvrgr
ELder Stekkinger

Zone-conference

20 augustus 2007

Lief thuis.

Groeten uit Plauen. Het weer is hier veel beter geworden als wat het was. Niet te warm, maar zeker ook niet meer zo regenachtig als vorige week.

Afgelopen woensdag had ik mijn eerste Zone-conference. Samen met de Zone (gebied met ongeveer 24 zendelingen) Erfurt en onze Zone Leipzig sprak onze zendingspresident met ons en hadden we een leuke en zeer opbouwende tijd.

Daar kreeg ik dan eindelijk de lading post waar ik zo lang op had gewacht. De brieven die naar Zerbsterstrasse waren verstuurd kwamen in mijn handen. Een hele stapel stond op me te wachten. Zo'n 15 brieven en kaarten vermoed ik. De hele terugreis heb ik alles in rust kunnen lezen. Ook leuk om brieven te hebben ontvangen van Els, Ellen, Willy, Miriam en natuurlijk alle anderen. Het zal nog wel even duren voordat ik iedereen weer wat fatsoenlijks teruggeschreven heb. Maar ik doe mijn best!

Met onze onderzoekster Frieda gaat het goed. Het is zo opbouwend om te zien hoe het Evangelie haar opfleurt. Ze heeft vaak een zware dag achter de rug en dat merk je heel sterk aan het begin van de afspraak. Maar aan het einde van de afspraken is ze altijd zo vrolijk dat wij er ook weer helemaal vrolijk van worden. De Heilige Geest verandert de mensen van binnen. Dat heb ik nog nooit zo sterk gezien bij iemand. Ze gaat deze week kort op vakantie maar vandaag gaan we met z’n drieën vasten voor haar doopdienst. Hopelijk kan dat over twee weken plaatsvinden.

Dit is de laatste week van onze transfer (periode van 6 weken). Er is een mogelijkheid dat ik overgeplaatst word volgende week dinsdag. Dat hoor ik dan vrijdag. Vandaar dus de vraag dat als jullie post sturen, dat uiterlijk vrijdag doen, en als iemand iets erna wil sturen dan nog even wacht tot en met maandag. Op deze website vermeld ik maandag dan mijn nieuwe adres ALS ik word overgeplaatst.

De Heer is met ons. De engelen werken om ons heen. En ik beeld me in, dat de Heer naast me staat. Zijn Kracht is niet te vergelijken met wat dan ook.

Elder Stekkinger

Een week vol wonderen

13 augustus 2007

Lieve familie en vrienden.
Dit was een geweldige week. Ons werk begint zo z'n vruchten af te werpen. Er gebeuren zelfs zoveel wonderen dat ik deze week een notitieboekje gekocht heb en besloten heb de wonderen die ik zie op te schrijven. Een boek vol Wonderen. Omdat zendingswerk één en al wonderen is.

Ingevingen volgen is wonderen zien. De grappigste en meest bijzondere ingeving die ik deze week gevolgd heb was woensdagmorgen. Bij het inpakken van mijn tas voor die dag kreeg ik het sterke gevoel dat ik mijn groene boek mee moest nemen. Dat zijn simpele woorden en zinnen vanuit het engels naar het duits. Deze had ik sinds mijn zending hier in Duitsland nog niet gebruikt en daarom vond ik het een aparte ingeving om het mee te nemen. Desalniettemin heb ik het boekje meegenomen. Ik begreep niet waarom, maar waarom ook niet.

Die avond, gingen we langs Herr H. We hadden hem 2x eerder bezocht maar hij had niets van zich laten horen de laatste paar dagen dus gingen we langs zijn huis. Daar aangekomen bleek hij ontzettende buiksteken te hebben en flink ziek te zijn geworden die dag. Mijn collega bood aan om hem een zalving te geven, een zegen met gewijde olie om de zieken te sterken zoals ook Christus dat deed.

Toen hij dat zei vroeg ik me af hoe ik dat in duits moest doen. Ik had geen idee en ik kon het alleen in het nederlands en engels. En helaas was het enige waar de duitse vertaling in stond in een klein groen boekje die ik nooit gebruik.
Maar wacht eens... die had ik die ochtend in m'n tas gedaan! Zo konden we hem alsnog een zalving geven, wat Herr H. erg bijzonder vond. De Heer werkt op deze manieren. Influisteringen, zo zacht en onaantastbaar. Maar als we gehoorzamen, zien we wonderen.

Een andere geweldig verhaal. Ik sprak een vrouw dinsdag aan, die wel interesse had om te proberen wat wij mensen schenken: Het Boek van Mormon. Achteraf bleek dit het geval te zijn: de dag ervoor sprak ik twee jongens aan die geen interesse hadden. Ik gaf hun een pass-alongkaart (wat ik zelden doe, laat staan met jeugd) die zij die dag nog aan hun moeder gaven. Die was benieuwd welke kerk dat was en wilde het nummer erop bellen.

Maar de volgende dag, voordat ze nog had gebeld, sprak ik haar aan in the-middle-of-nowhere in Plauen. We maakten een afspraak, ze probeerde het Boek van Mormon uit, bad erover, en ze kreeg de bevestiging dat ze het juiste deed. We hebben een doopdatum voor haar gezet. Ze begrijpt alles wat we haar onderwijzen en leest en bidt veel. Zoals Alma 32:28 omschrijft is dat precies wat zij voelde. Ze was zondag in de kerk en zoals het er naar uitziet wordt ze binnen twee weken gedoopt! Alsof er nog niet genoeg wonderen op de wereld zijn... :)

Hier nog een gedicht dat me aan het denken zette.
Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn.
Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze schaduw, die ons het meest beangstigt.
Wij vragen ons af:
“Wie ben ik om briljant te zijn, prachtig, talentvol, fantastisch?”
Maar wie ben jij om dat niet te zijn?
Je bent een kind van God.
Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst.
Er is niets verlichts aan je klein te maken
opdat andere mensen zich bij jou niet op hun gemak zouden voelen.
Wij zijn allemaal bedoeld om te stralen als kinderen.
Wij zijn geboren om de glorie van God die in ons is te openbaren.
Die is niet alleen in sommige van ons; die is in iedereen!
En als wij ons licht laten stralen,
geven we onbewust andere mensen toestemming hetzelfde te doen.
Als wij bevrijdt zijn van onze eigen angst,
bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.
Nelson Mandela

Ik houd van jullie. Alles is wel.
Elder Stekkinger

Luisteren naar de Heilige Geest

6 augustus 2007

Lieve familie en vrienden.
Ik moet zeggen, de tijd lijkt veel sneller te gaan. Deze week ging ook weer snel voorbij.

Alhoewel we deze week weinig succes op de straten hadden, hebben we negen onderzoekers onderwezen deze week. Helaas zijn een aantal van hen deze week weer op vakantie gegaan. Maar, al bij al, een redelijke week.

Een van de dingen die me aan het denken heeft gezet was toen Elder K. en ik rondliepen door Plauen en toen een vrouw zittend op de grond zagen. Ze was dronken, vies en vuil. Kon niet meer staan en zag er hulpeloos uit. Maar wat kon ik voor haar doen? Ik liep door.

Na tien minuten liepen we er weer langs. De vrouw had nu de hele fles wijn opgedronken en was helemaal van de kaart. Maar weer vroeg ik me af: wat kan ik doen? En weer liepen we langs haar. Maar een paar seconden nadat we haar voorbij liepen schoot het hele verhaal van de barmhartige samaritaan in mijn hoofd. Ik voelde me als de priester, die niks deed. Ik wist wat me te doen stond. Ik draaide me gelijk om en liep naar de vrouw toe.

Ik kon niet veel voor haar doen. Ze reageerde amper, ze wilde mijn water niet drinken. Een man kwam ons te hulp, maar toen we niet meer wisten wat we konden doen, besloten we de reddingsdienst in te schakelen. Die kwamen haar te hulp.

Alhoewel ik niet echt iets voor haar heb kunnen doen, weet ik dat de Geest me inspireerde terug te gaan. Als ik de Heilige Geest niet gehoorzaamde, zou ik tot op de dag van vandaag me zorgen hebben gemaakt om haar lot. En nu, ben ik vrij van schuldgevoel. DAT is waarom we gehoorzaam moeten zijn. Puur het vrije gevoel van schuld, valt niet uit te drukken in wereldse maatstaven.

Ik heb nog vele wonderen gezien die ik niet allemaal kon opschrijven. Ik houd ze bij in mijn dagboek, als bewijs dat de Heer me zegent. Het feit dat al deze dingen pas gebeuren sinds ik op zending ben is voor mij al een wonder. We worden bediend door engelen, denk ik dan zo.

Dank voor al jullie gebeden en zorgen. Ik heb jullie lief.

Elder Stekkinger.

Nog even geduld! Vele wonderen zijn geschied en binnenkort komen hier weer 2 lange berichten vanuit Plauen!

WIe oren heeft die schrijve! =)
Elder Stekkinger

Geluk is een richting...

30 juli 2007

Lieve familie en vrienden.

Na een wat moeilijke week te hebben gehad, was deze week een stuk beter. Ik heb een veel helderder inzicht gekregen. Ikzelf zeg eigenlijk dat ik het Licht gezien heb! We hadden afgelopen donderdag een Zonerad (de zone bij elkaar plus de Zendingspresident.) en daarna wisselden Elder K en ik van collega voor een dag. Ik ging met de Zoneleider Elder M naar Halle. We hebben daar één dag zendingswerk gezien. En daar gebeurde iets... Ik werd compleet verliefd op Halle, de mensen daar, de straten, de vier zendelingen en ons werk... Het was geweldig. Ik werd helemaal enthousiast door Elder M. Ik kreeg de motivatie om Plauen in een Halle om te zetten.

We hebben wonderen deze week gezien. Het doel was om 200 contacten met onze zone (24 zendelingen) binnen te slepen. Toen we gisteravond het doel nog niet bereikt hadden, en nog één uur hadden om samen 7 contacten binnen te slepen, beseften Elder K en ik dat we weer naar buiten moesten, in de stromende regen. We wilden niet, maar we voelden dat we moesten.

In de stromende regen gelachen, maar zonder succes. We hadden nog een kwartier voordat we weer terug moesten. De regen hield op en een prachtige zon straalde door de wonkere wolken heen. In die laatste 15 minuten hadden we 4 contacten gekregen. Een wonder. En we behaalden ons doel.

Volgende week gaan Elder K en ik waarschijnlijk karten met twee andere zendelingen. Maar vandaag wil ik een boel gaan poetsen in ons appartement.

Ik wil nog iets met jullie delen. Een gedachte die me deze week nogal aan het denken heeft gezet. Geluk is een richting. Geen punt. Mensen denken vaak in punten. Wij als leden helaas ook. Maar alles is een richting, we kunnen altijd beter. We kunnen eigenschappen altijd beter ontwikkelen. We zijn nooit ergens perfect in. Streef altijd naar meer en beter. Blijf nederig, en de Heer zal u leiden.

Ik heb jullie lief.
Elder Stekkinger

Aankomst in Berlijn

23 juli 2007

Goedemorgen!

Wat een fijn gevoel dat het dezelfde tijd is in Nederland als in hier. Ik bevind me momenteel in PLAUEN, Vogtland. Dat is het meest zuidelijkste gemeente van de Berlijnse Zending. En 3x raden wie m'n collega is. Elder Kabel uit Apeldoorn! Hij vertrekt waarschijnlijk over 2 transfers terug naar Nederland. Ik kan me nog herinneren dat hij op zending ging. Dat leek een eeuwigheid geleden... Maar voor hem leek het supersnel te gaan. Wat een eer om met hem te dienen.

Dan over de reis. Toen we het vliegtuig in New York instapten, bleek Elder O zijn boardingspas niet meer te kunnen vinden. Niet zo'n ramp zolang je nog je paspoort hebt. Maar tot zijn schrik was hij zijn paspoort en portomonnee kwijt. En hij komt uit Australie. De meesten zaten al in het vliegtuig... Onze reisleider, Elder CB moest daarom ook achterblijven en Elder J bleef als extra man bij hen. En wij vertrokken met een leeg gevoel naar Berlijn.


Eenmaal in Berlijn aangekomen werden we onthaald door de Zendingspresident en zijn vrouw en zijn assistenten. In het Kantoor van onze zending kregen we het een en ander in te vullen, wat instructies, en vervolgens vertrokken we naar een stuk niemandsland. Daar, stond eens een deel van de Berlijnse Muur. Het was heel gek om van Oost naar West over te steken. Er was daar ook het graf van het laatste slachtoffer van de Muur, gelopen op een mijn.

We lazen daar het inwijdingsgebed van Oost Berlijn voor, zongen 'ik ben een Kind van God', en kregen toen de tijd om een plekje te zoeken in dat gebied waarbij we onszelf volledig toewijdden aan de Heer, en alles achter ons zouden laten wat ons tegenhield om zendingswerk te verrichten. Dat was voor mij heel emotioneel en een bijzonder moment. In dat veld hebben honderden zendelingen zich toegewijd en verantwoording gegeven voor hun zending. Vlak voor het einde van m'n zending kom ik daar terug en geef de Heer verantwoording voor mijn daden.

We kregen onze trainer aangewezen. Mijn trainer is dus Elder Kabel en dat doet me zeer vreugd. We hebben al een boel wonderen gezien en ik kan daarvan getuigen. Ik heb nooit gedacht dat mensen aanspreken, getuigen van de waarheid en ze uit te nodigen om tot Christus te komen, zo bevredigend kon zijn. Ook al wijzen bijna alle mensen je af... De kracht om de volgende persoon aan te spreken zit hem in het feit dat je boodschap waar is. En dat je de mensen de mogelijkheid geeft om ZELF te weten of het waar is.

Lichamelijk is het zendingswerk erg zwaar. Maar ik heb me nog nooit zo beschermd gevoeld en soms voelt het zelfs alsof ik gedragen word door engelen. L&V 84 vers 85 vertelt me dat dit werkelijk zo is.

Ik weet met mijn gehele hart dat deze boodschap waar is. Ik houd van de duitse mensen. Het doet me pijn als een persoon de waarheid afwijst. Maar ik vind vreugde wanneer de mensen bereid zijn zelf een antwoord te vinden. Deze mensen maken mijn zending het waard.

Ik houd van jullie.
Mijn HUIDIGE ADRES is

Forststraße 84
08525 Plauen (Vogtland)
Duitsland.

Schrijf alsjullieblieft snel wat daar naar toe. Ik kan alle post van de Zerbsterstraße pas over 4 weken ophalen. Dat is het kantoor van onze zending.

Elder Stekkinger

Nog een korte tijd...

Lieve vrienden
M'n PA zal snel de twee verslagen aanpassen en hier posten. Tot die tijd zend ik jullie mijn liefde en zegen. De Heer zegent me. Echt geweldige en wonderlijke dingen gebeuren hier! Het is zwaar. Maar mijn lichaam past zich steeds beter aan, aan het fysieke deel.

Altijd, ALTIJD moeten we Christus in gedachten houden. Ik heb een prikbord vol met foto's en plaatjes. Maar in het midden heb ik een grote poster van Christus en Zijn Zoenoffer hangen. Wanneer ik uitgelachen, uitgescholden wordt, of er tegen me geschreeuwd wordt, dan denk ik aan Alma 7:11-13 en LV 122. Ze geven me de kracht om nederig te blijven en altijd een vriendelijke blik te hebben. Alles is te verdragen, want Hij heeft het voor mij vedragen.

En als gij door de wereld gehaat wordt, bedenkt dan, dat het Mij gehaat heeft voordat het u haatte. (Johannes)

Elder Stekkinger

Persoonlijke groet!

Lieve vrienden.
Een persoonlijke groet vanuit het Oost van Duitsland. Momenteel bevind ik me in Plauen. Aangezien ik hier zelf toegang heb tot het internet elke maandag, en m'n PA momenteel 'met vakantie' is, schrijf ik zelf een kort bericht totdat ze deze weblog bijgewerkt heeft.

Mijn adres is vanaf NU
Forststraße 84
08525 Plauen (Vogtland)
Duitsland.

Schrijf me snel wat naar dit adres... ik verlang naar wat brieven!

Ik houd van jullie. Dit werk is waar. Ik heb wonderen gezien... In m'n naiviteit had ik met m'n collega een schijnbaar onmogelijk doel gestelt. 10 contacten in 1 dag krijgen. Normaal is het doel 2 per dag, maar aangezien ik dat niet wist hadden we dat gezet. EN aan het einde van de dag is dat gelukt!

Ik moet vertrekken... m'n tijd is om. Schrijf me!

Elder Stekkinger

De laatste dagen op het MTC

12 juli 2007

Lieve familie en vrienden,

Allereerst wil ik laten weten dat het goed met me gaat. Dat ik heel dankbaar ben voor de trouwe schrijf(st)ers. En natuurlijk de trouwe lezers. Tegen mijn eigen verwachting in blijken vele mensen m`n weblog regelmatig te lezen. Ook al ken ik deze mensen niet persoonlijk. Wunderbar!

Overigens wil ik zeggen dat jullie dearelder.com-brieven voor vrijdagavond verstuurd moeten zijn. Grote kans dat ze anders erna niet meer aankomen. Dit omdat er op zaterdagavond en zondag geen mail is...


En maandagochtend is de grote dag! Vliegen naar Berlijn. Samen met 10 anderen, vliegen we eerst naar New York, en vervolgens naar Berlijn.

De brieven die na 10 juli zijn verstuurd komen hoogstwaarschijnlijk niet aan. Er is een kans dat ze het hier nasturen naar Berlijn, maar ik hoop dat de mensen eerder te vroeg naar Duitsland hebben geschreven. Deze brieven worden dan bewaard totdat ik aankom.

Wanneer ik in Duitsland ben begint het echte werk. Alles wat ik heb geleerd, gevoeld en ervaren moet nu in de praktijk worden gebracht. Dat is natuurlijk erg spannend. Aan de ene kant heb ik er zin in, aan de andere kant ben ik natuurlijk ook erg nerveus. Sommige elders vertelden dat ze op het vliegveld in New York hun tijd gaan gebruiken om mensen te zoeken die geinteresseerd zijn in het Evangelie. Ze zijn een voorbeeld voor mij dat ze zo enthousiast zijn, dat ze dat gelijk durven te doen. Ik heb zo nog m`n twijfels, maar ik bid hard dat ik de moed heb om uit mijn comfort zone te komen.

Ik heb een goede week gehad. Sinds mijn vluchtgegevens binnen zijn gekomen is het moeilijker om mij te concentreren. Maar we hebben een boel goede doelen gesteld bij onze laatste wekelijkse planning als ons district, en we gaan het allemaal geven. IK ga het allemaal geven.

Ik heb deze week een zegen gekregen van mijn ex-leraar, Br. S. Hij is naar Berlijn geweest, nog geen jaar terug, en zijn manier van lesgeven en hoe hij mij persoonlijk motiveert is zo bijzonder. Hij voelt als mijn grote broer, en best wel als mijn held. Hij heeft me deze week een zegen gegeven ter vertroosting. Het heeft me vele nieuwe inzichten gegeven en oude inzichten opgehaald. Wat er ook gebeurt, ik ben klaar om naar Duitsland te gaan.

Vandaag hadden we de gelegenheid om als ons district de tempel schoon te maken. De tempel is gesloten maar ze hadden wat vrijwilligers nodig om te helpen bij het half-jaarlijkse onderhoud. Het was een leuke en opbouwende ervaring. In de tempel zijn is altijd bijzonder, het maakt niet uit in welke context.

Dinsdag ben ik dus in Berlijn! En dan loopt mijn tijd hetzelfde als die in Nederland. Het betekent helaas ook dat ik geen dearelder.com meer kan ontvangen. Maar post gaat sneller, dus ik hoop dat mensen me trouw zullen schrijven. Ik probeer vandaag een paar brieven meer te versturen dan normaal. Maar elke minuut is dubbelgeboekt hier... Er moet zoveel gebeuren voordat we weggaan. Inpakken, inkopen, schoonmaken van onze kamer etc. En dit is een van de weinige momenten dat we dat kunnen doen (voorbereidingsdag)

Ik houd van de Heer en wat Hij voor me heeft gedaan. Ik heb geleerd dat we niet kunnen leven op het getuigenis van gisteren. We hebben elke dag een nieuw getuigenis nodig. Een getuigenis dat het Boek van Mormon waar is. Een getuigenis dat Jezus Christus voor ons geleden heeft. Een getuigenis dat God leeft en dat Hij van ons houdt.

Ik weet dat Hij dat doet. Van ons allemaal. In Christus` naam, amen
Elder Stekkinger

PS. Ook een leuk feitje: eindelijk heb ik Caroline N. gezien! Ze werkt hier part-time bij de MTC om eten te serveren. We wisten allebei dat we hier waren dus we keken een beetje uit naar elkaar. Maar twee weken terug herkende ze me in de rij. Echt leuk! De enige persoon met wie ik een beetje fatsoenlijk nederlands kan praten. En het maakt mij duidelijk hoe slecht mijn nederlands is geworden. Ik praat duits, engels en nederlands door elkaar en ik heb een verschrikkelijk amerikaans accent in mijn nederlands gekregen.

Overigens zijn de oudste nederlandse zendelingen maandag vertrokken naar Nederland. Ik deelde mijn getuigenis met hen over hoe belangrijk hun werk is. En ik houd van hen.

Wanneer gij in de dienst van uw naaste zijt...

Elder Stekkinger schreef rond 28 juni in een brief het volgende:

Lieve vrienden,

Deze brief schrijf ik per post, zodat ik mijn gevoelens en ervaringen goed kan uitdrukken zonder mij te haasten en belemmerd te voelen door een aftellende klok op het computerscherm. In deze brief hoop ik dat de Geest mij kan leiden en de woorden kan schrijven die anderen zullen sterken.

Deze week was een zware week. Een week van teleurstelling, verwarring en andere negatieve gevoelens. Maar ze werden gevolgd door geluk, vreugde en vele nieuwe inzichten in mijn zendingswerk. Deze beproevingen helpen ons om vooruitgang te maken en steeds meer overtuigd te worden dat er een God is en dat Jezus Christus onze Verlosser is.

Elke dag wanneer ik opsta, beloof ik mijn Hemelse Vader dat ik Hem alles zal geven, de beste zendeling te zijn en dat te doen wat Hij van mij verwacht. Mijn verlangen is groot, maar het vlees is zwak. En elke avond kwam ik tot de conclusie dat ik een mislukkeling was. Ik gaf niet alles, ik benutte mijn tijd niet volledig en elke keer als ik probeerde te studeren voelde ik me verloren en verdwaald.

Wat was er mis met mij? Waarom leek het alsof de Geest zich aan mij ontrok? Tijdens mijn wekelijkse interview met br. Steward, mijn leraar, probeerde ik mijn gevoelens uit te drukken, maar wist niet wat ik voelde en kon het hem niet goed uitleggen. Br. Steward, gezegend met veel ervaring, een wijs inzicht en geleid door de Geest deelde wat schriftteksten met me die een heel ander inzicht gaven.

Maar nog steeds voelde ik me raar, teleurgesteld in mezelf en negatief. Br. Steward bemerkte dat de volgende dag en deelde toen een andere tekst met me. Wanneer Jezus in de woestijn is en na 40 dagen wordt verzocht door Satan, spreekt deze: “Als Gij de zoon van God zijt, verander deze stenen in brood.” Nu zat die verleiding van Satan niet zozeer in de stenen, maar in zijn eerste woord “Als”. Satan probeerde Christus aan Zijn identiteit en doel te laten twijfelen.

Mijn ogen werden geopend. Ik zag opeens in dat al de negatieve gevoelens, teleurstelling en verwarring de nieuwe tactieken waren van onze gemeenschappelijke tegenstander, om me te doen twijfelen aan wie ik ben, wat ik ga doen en wat ik ga bereiken. Een uur nadat ik die inzicht kreeg kwam er een vervangende leraar. Geïnspireerd als hij was, gaf hij les over Alma 49 (hoofdstuk in het Boek van Mormon, ed.), waarin we lezen over de oorlog tussen de Lamanieten en Nephieten, en waarin Moroni de zwakke plaats Noach versterkt tot het sterkste fort dat men ooit had gekend. Moroni had allereerst zijn zwakheden geïdentificeerd. Vervolgens versterkte hij zijn zwakste plek (de ingang) met zijn sterkste mannen. De Nephieten overwonnen zonder enig verlies.

Nu ik mijn nieuwe zwakheid had geïdentificeerd, moest ik het versterken met alle macht. Twijfel wordt vervangen door hoop, door mijn geloof en getuigenis in Christus. Mijn doel is om mensen uit te nodigen tot Christus te komen door hen te helpen het herstelde Evangelie te ontvangen. Door geloof in Jezus Christus en Zijn zoenoffer, bekering, doop, de gave van de Heilige Geest en tot het einde te volharden.

Ik heb door deze ervaring geleerd dat er altijd tegenstelling is, ook in mijn zending. Om te weten hoe de Geest voelt, moeten we ook weten hoe het is zonder de Geest. Ik had dat blijkbaar nog niet helemaal door.

Mijn zending gaat over alles behalve mezelf. Wie het leven wil behouden, zal het verliezen. Wie het om Zijn wil verliest, zal het behouden (Mattheus 10:39). Als ik mijzelf in dit werk verlies, zal ik mijzelf vinden. Ik weet dat dat zó waar is. Ik heb dat deze week ervaren.

Onze gemeentepresident daagde ons uit elke dag geplande en ongeplande dienstbetoon te verrichten. Elder CB en ik gingen deze uitdaging aan. Elke avond planden we twee dienstprojecten. Zo hebben we alle kamers van onze district stiekem schoongemaakt en opgeruimd. Tassen gedragen, thank you-notes geschreven en voor zusters in de rij voor ontbijt gestaan. Deuren opengehouden, dienbladen opgeruimd voor zusters etc etc.

Na een week gaven we feedback aan onze president. We beseften dat Elder CB en ik nog nooit zo close waren geworden. We voelden ons zoveel beter en optimistischer. Mensen leken nog vriendelijker en het voelde alsof ik was veranderd. “Wanneer gij in dienst van uw mededienstknecht zijt, [zijt] gij louter in dienst van uw God.” (Mosiah 2:17)

Dit is mijn getuigenis, dat Jezus is de Christus. Mijn Verlosser en Heiland. Door Zijn zoenoffer kunnen we met onze geliefden voor eeuwig in Gods tegenwoordigheid leven. In Zijn heilige naam, amen.

Elder Stekkinger

Kein Bedauern

5 juli 2007

Lieve familie en vrienden,

Allereerst een opmerking over Dearelder.com. Volgens mij denken veel mensen dat ik heel binnenkort vertrek uit de MTC, maar ik vertrek pas op 16 JULI.

Vlak na mijn vorige e-mail ben ik ziek geworden. Een boel mensen werden ziek. Tja, wat verwacht je, op zo`n campus met 2700 mensen. Ik werd als eerste in mijn slaapkamer ziek. Toen ik herstellende was, werd Elder M ziek. En nu hij hersteld is, is zijn collega, Elder W ziek geworden. Alleen mijn collega heeft het nog niet te pakken. Maar zijn tijd komt nog wel >=)

Morgen komt mijn vluchtplan binnen. Nu komt de angst toch wel omhoog. Aan de ene kant lijkt het alsof ik hier al eeuwen ben. Aan de andere kant lijkt het zo kort. Ik geniet werkelijk van de MTC. De structuur, etc is zo slecht nog niet. Maar daar komt een verandering in op de 16de juli. 16 juli is de datum dat ik vertrek naar Berlijn. Ik werk erg hard om de laatste twee weken met volle kracht er tegenaan te gaan. Boven onze slaapkamer hebben we de leuze opgehangen: "Kein Bedauern." (Geen spijt). We gaan er voor!

Dat houdt in dat als mensen brieven per post versturen, die niet later dan ± 10 juli verstuurd moeten worden. Anders komt het niet bij mij aan. Alle post na 10 juli, kan verstuurd worden naar mijn Berlijnse adres. Dit zal mijn adres blijven voor de komende twee jaar, het is het hoofdkantoor van de Berlijnse Zending.

Elder Stekkinger
Germany Berlin Mission
Zerbsterstrasse 42
12209 Berlin
DUITSLAND.

Vergeet niet Priority op de brief te schrijven als je gewone nederlandse postzegels gebruikt. Ik ontvang nu pas brieven die aan het begin van mijn zending zijn gestuurd, maar die er geen Priority op hebben staan.

Bedankt voor jullie kaartjes en brieven. Ik draai op volle toeren om brieven te schrijven. Maar mijn pen houdt mijn gedachten niet bij en de tijd is een dodende factor.

Ik kan tot jullie getuigen dat ik weet dat mijn Verlosser leeft. Ik weet dat Jezus Christus de Zoon van God is en dat door niemand anders, we de geestelijke en lichamelijke dood kunnen overwinnen. We hebben aan Hem alles te danken. Dat brandende verlangen, het onuitblusbare vuur dat in mijn hart brandt en zegt wat de waarheid is... dat maakt het allemaal waard.

Mijn zending is/wordt niet makkelijk. Elke keer klim je uit de Comfort-Zone. Bespotting, verachting, woede en moeilijkheden staan op me te wachten. "Maar ik ben zo kalm als de morgenzon". Want ik weet dat Jezus Christus het allemaal voor mij heeft doorstaan. En zie, ben ik groter dan Hij?

Elke beproeving, elk probleem heeft een oplossing. En zij zijn op mijn pad gekomen zodat ik kan kiezen, groeien en sterker worden.

Ik houd van jullie.
Elder Stekkinger