Neu Köln

Liebe Familie und Freunden.

Welkom in het echte leven. Berlijn, de miljoenenstad. De stad waar ooit eens een muur stond, die van deze bruisende stad een eiland maakte. Waar sommige mensen niet eens wisten hoe hun achtertuin er uitzag. Een cultuur die ik me nooit heb kunnen voorstellen, maar die was, en nog steeds is. Ik heb respect voor het openbaar vervoer van deze stad, die zeer goed geregeld is. Ik werk in Neuköln, dat zuidoostelijk in Berlijn ligt. Een stad waar altijd wat gebeurt, en waar de Heer je meer nodig heeft dan ooit tevoren. (en ik de Heer meer, dan ooit tevoren)

Ik weet, dat er een God is. En dat Hij ons vaak gebruikt als werktuigen, en heel soms, zelfs als reddende engelen. Zo heb ik nog niet verteld van een bijzondere ervaring die Elder P. en ik hadden vlak voordat ik overgeplaatst werd. Het had behoorlijk gesneeuwd, en mijn collega en ik wilden nog wat doen voordat we Daniel zouden ontmoeten. We moesten daarom hem vragen of de afspraak een half uur later kon zijn. Voordat ik de telefoon in mijn handen had, belde Daniel om te zeggen dat hij een half uur later pas aanwezig kon zijn. We hadden daarom nog wat tijd om bij iemand anders langs te gaan.

Toen we daar aankwamen, en merkten dat deze persoon niet bereid was om met ons te spreken, liepen we via een nieuwe route naar de kerk. Daar zagen we een vrouw op de grond liggen, bebloed, die blijkbaar van de heuvel was gevallen. Er waren omstanders die haar val gezien hebben, maar door zijn gelopen. Twee jongens hadden haar zien liggen, en 112 gebeld, maar wisten niet hoe ze haar konden helpen. Precies op dat moment liepen wij daar voorbij. Terwijl mijn collega wachtte om de ambulance te begeleiden, kon ik bij haar blijven, haar warm en wakker houden, tot de ambulance arriveerde. Ze bleek een epileptische aanval te hebben gehad en daardoor van de heuvel te zijn gevallen. Aangezien andere mensen haar niet hielpen, stuurde de Heer Zijn twee knechten op de juiste plaats op het juiste moment.

Deze week in Berlijn hadden mijn collega en ik tijdens ons werk het gevoel om bij een familie langs te gaan. Toen we daar aanbelden bleek de moeder daar net teruggekomen te zijn van een drieweekse therapie. Ze had steun en troost nodig, die we op dat moment konden geven, aangezien haar gezin nog niet thuis was. De Heer begeleidt ons waar Hij ons nodig heeft. Zijn Hand is in dit spel, ik zie het.

Mijn collega (stiefzoon) werkt mij er volledig uit! Hij is echt een harde werker en verspilt geen minuut van zijn tijd. Dat is net wat ik nodig had, en het doet mij goed om met hem te werken. We zijn heel verschillend. Hij is de werker, ik ben de denker. Gecombineerd hebben we deze week weer wonderen gezien. Het was een moeilijke week, maar niet zo moeilijk als ik dacht dat het zou zijn. De Heer sterkt me.

Dat heb ik deze week weer wat beter geleerd: de natuurlijke mens is egoïstisch. Vanuit onszelf willen we medelijden, en 'compassion'. Ik heb tegen mezelf regelmatig moeten zeggen dat ik innerlijk niet zo moet klagen, en moet werken. Dat bracht me op mijn laatste gedachte waarmee ik wil afsluiten voor deze week:

Voor onze Hemelse Vader is verleden, heden en toekomst in het nu. Aangezien wij proberen op Christus te lijken, moeten we de juiste balans zien te vinden in deze drie dingen. Zo zijn er mensen die teveel in het verleden leven ('vroeger was alles beter')Zo zijn er mensen die teveel in het heden leven ('geniet en doe alles wat je wil, de gevolgen en toekomst zijn niet belangrijk')En zo zijn er mensen die teveel in de toekomst leven (zij denken teveel aan de toekomst, en vergeten hun wensen in doelen te zetten en eraan te werken)

De juiste balans betekent dat we leren van het verleden, doelen zetten voor de toekomst, en zo werken in het heden dat we die doelen bereiken. Hoe goed is onze balans?

Met deze gedachte, en mijn getuigenis dat Joseph Smith een profeet van God was, laat ik dit achter in de naam van onze Heiland en Verlosser, Jezus Christus, Amen.

Elder Stekkinger