Kerst in Berlijn
24 december 2007
Lief, warm thuis.
Warm is het hier niet bepaald. Regelmatig is het minus 5 graden Celsius. Maar nog nooit heeft het zo warm aangevoeld. Geen weer of wind houdt onze warme boodschap tegen en harten worden getroffen.
Zo werd afgelopen zaterdag Erasmus gedoopt. Het gevoel dat ik daar had was onbeschrijfelijk. Het was net alsof ik me in de tempel bevond. Het gelukkige gevoel probeerde ik in woorden om te zetten, maar de taal ontbreekt om zulke sterke gevoelens te uiten. We zien Erasmus veranderen. Zeker toen hij de gave van de Heilige Geest ontving, en ik ook mijn handen op zijn hoofd mocht leggen, voelde ik iets heel bijzonders. Het Priesterschap is Macht. Het is iets dat realiteit is. Bestrijdt het niet omdat je het niet kunt zien... Want ook liefde kun je niet zien, toch voel je het en weet je zeker wat het is. Ook op die manier wéét ik dat er een Hemelse Vader is.
En alsof de Heer ons nog niet genoeg gezegend heeft: morgen hebben we wéér een doopdienst! Onze onderzoekster Jeannette wordt gedoopt! Ook zij heeft een heel bijzonder verhaal en morgen zal ook zij haar 1e verbond met God sluiten. Het is een prachtig kerstmisgeschenk zo, op de 25e. Net als bij Erasmus mag ik ook op haar doopdienst een muzikale bijdrage leveren.
Allemaal heel bijzonder dus.Ik geniet van kerst. En wanneer mensen mij vragen of ik thuis mis: eigenlijk niet. Want ze voelen zo dichtbij wanneer de leden zo goed voor ons zorgen! Daarentegen zijn we zo druk dat we niet echt tijd hebben om lang aan thuis te denken. Jullie zijn in mijn hart. Wat wens ik me nog meer?
Dan hier nog een mooie weerspiegeling van het leven na de dood.
In de buik van een zwangere vrouw zitten twee embryo’s.
De eerste (1) vraagt: geloof jij in leven na de geboorte?
De tweede (2) antwoordt: natuurlijk. Er moet iets bestaan na de geboorte. We zijn hier om ons voor te bereiden voor later.
1: Onzin, er bestaat niets na de geboorte! Hoe zou dat er allemaal uit moeten zien?
2: Ik weet niet zeker, maar daar zal waarschijnlijk meer licht zijn dan hier. We zullen misschien kunnen lopen, eten met onze mond.
1: Wat een onzin! Lopen is onmogelijk! Eten met je mond!? Doe even normaal! We eten door de navelstreng. En ik vertel je: leven na de geboorte is onmogelijk! De navelstreng is al nu te kort!2: Er moet iets bestaan. Alles zal er anders uitzien dan hier.
1: Maar niemand kwam ooit terug. Met de geboorte stopt het leven. Leven is niets anders dan een kwelling in het donker.
2: Ik weet niet zeker hoe het daar zal zijn, maar we krijgen zeker MAMA te zien en ze gaat voor ons zorgen.
1: MAMA!? Jij gelooft in MAMA! En waar kunnen wij haar vinden?
2: Overal om ons heen. We leven dankzij haar. Zonder haar we zouden niet bestaan.
1: Ik geloof daar niet in. Ik heb MAMA nooit gezien, dus ze bestaat niet!
2: Maar soms, als het stil is, kan je haar horen zingen, je kan voelen hoe ze ons aait. Weet je, ik geloof dat het echte leven komt na de geboorte!
Ik houd van jullie!
Liefs,
Elder Stekkinger
Lief, warm thuis.
Warm is het hier niet bepaald. Regelmatig is het minus 5 graden Celsius. Maar nog nooit heeft het zo warm aangevoeld. Geen weer of wind houdt onze warme boodschap tegen en harten worden getroffen.
Zo werd afgelopen zaterdag Erasmus gedoopt. Het gevoel dat ik daar had was onbeschrijfelijk. Het was net alsof ik me in de tempel bevond. Het gelukkige gevoel probeerde ik in woorden om te zetten, maar de taal ontbreekt om zulke sterke gevoelens te uiten. We zien Erasmus veranderen. Zeker toen hij de gave van de Heilige Geest ontving, en ik ook mijn handen op zijn hoofd mocht leggen, voelde ik iets heel bijzonders. Het Priesterschap is Macht. Het is iets dat realiteit is. Bestrijdt het niet omdat je het niet kunt zien... Want ook liefde kun je niet zien, toch voel je het en weet je zeker wat het is. Ook op die manier wéét ik dat er een Hemelse Vader is.En alsof de Heer ons nog niet genoeg gezegend heeft: morgen hebben we wéér een doopdienst! Onze onderzoekster Jeannette wordt gedoopt! Ook zij heeft een heel bijzonder verhaal en morgen zal ook zij haar 1e verbond met God sluiten. Het is een prachtig kerstmisgeschenk zo, op de 25e. Net als bij Erasmus mag ik ook op haar doopdienst een muzikale bijdrage leveren.
Allemaal heel bijzonder dus.Ik geniet van kerst. En wanneer mensen mij vragen of ik thuis mis: eigenlijk niet. Want ze voelen zo dichtbij wanneer de leden zo goed voor ons zorgen! Daarentegen zijn we zo druk dat we niet echt tijd hebben om lang aan thuis te denken. Jullie zijn in mijn hart. Wat wens ik me nog meer?
Dan hier nog een mooie weerspiegeling van het leven na de dood.
In de buik van een zwangere vrouw zitten twee embryo’s.
De eerste (1) vraagt: geloof jij in leven na de geboorte?
De tweede (2) antwoordt: natuurlijk. Er moet iets bestaan na de geboorte. We zijn hier om ons voor te bereiden voor later.
1: Onzin, er bestaat niets na de geboorte! Hoe zou dat er allemaal uit moeten zien?
2: Ik weet niet zeker, maar daar zal waarschijnlijk meer licht zijn dan hier. We zullen misschien kunnen lopen, eten met onze mond.
1: Wat een onzin! Lopen is onmogelijk! Eten met je mond!? Doe even normaal! We eten door de navelstreng. En ik vertel je: leven na de geboorte is onmogelijk! De navelstreng is al nu te kort!2: Er moet iets bestaan. Alles zal er anders uitzien dan hier.
1: Maar niemand kwam ooit terug. Met de geboorte stopt het leven. Leven is niets anders dan een kwelling in het donker.
2: Ik weet niet zeker hoe het daar zal zijn, maar we krijgen zeker MAMA te zien en ze gaat voor ons zorgen.
1: MAMA!? Jij gelooft in MAMA! En waar kunnen wij haar vinden?
2: Overal om ons heen. We leven dankzij haar. Zonder haar we zouden niet bestaan.
1: Ik geloof daar niet in. Ik heb MAMA nooit gezien, dus ze bestaat niet!
2: Maar soms, als het stil is, kan je haar horen zingen, je kan voelen hoe ze ons aait. Weet je, ik geloof dat het echte leven komt na de geboorte!
Ik houd van jullie!
Liefs,
Elder Stekkinger
Geen opmerkingen:
Een reactie posten