Een week vol wonderen

13 augustus 2007

Lieve familie en vrienden.
Dit was een geweldige week. Ons werk begint zo z'n vruchten af te werpen. Er gebeuren zelfs zoveel wonderen dat ik deze week een notitieboekje gekocht heb en besloten heb de wonderen die ik zie op te schrijven. Een boek vol Wonderen. Omdat zendingswerk één en al wonderen is.

Ingevingen volgen is wonderen zien. De grappigste en meest bijzondere ingeving die ik deze week gevolgd heb was woensdagmorgen. Bij het inpakken van mijn tas voor die dag kreeg ik het sterke gevoel dat ik mijn groene boek mee moest nemen. Dat zijn simpele woorden en zinnen vanuit het engels naar het duits. Deze had ik sinds mijn zending hier in Duitsland nog niet gebruikt en daarom vond ik het een aparte ingeving om het mee te nemen. Desalniettemin heb ik het boekje meegenomen. Ik begreep niet waarom, maar waarom ook niet.

Die avond, gingen we langs Herr H. We hadden hem 2x eerder bezocht maar hij had niets van zich laten horen de laatste paar dagen dus gingen we langs zijn huis. Daar aangekomen bleek hij ontzettende buiksteken te hebben en flink ziek te zijn geworden die dag. Mijn collega bood aan om hem een zalving te geven, een zegen met gewijde olie om de zieken te sterken zoals ook Christus dat deed.

Toen hij dat zei vroeg ik me af hoe ik dat in duits moest doen. Ik had geen idee en ik kon het alleen in het nederlands en engels. En helaas was het enige waar de duitse vertaling in stond in een klein groen boekje die ik nooit gebruik.
Maar wacht eens... die had ik die ochtend in m'n tas gedaan! Zo konden we hem alsnog een zalving geven, wat Herr H. erg bijzonder vond. De Heer werkt op deze manieren. Influisteringen, zo zacht en onaantastbaar. Maar als we gehoorzamen, zien we wonderen.

Een andere geweldig verhaal. Ik sprak een vrouw dinsdag aan, die wel interesse had om te proberen wat wij mensen schenken: Het Boek van Mormon. Achteraf bleek dit het geval te zijn: de dag ervoor sprak ik twee jongens aan die geen interesse hadden. Ik gaf hun een pass-alongkaart (wat ik zelden doe, laat staan met jeugd) die zij die dag nog aan hun moeder gaven. Die was benieuwd welke kerk dat was en wilde het nummer erop bellen.

Maar de volgende dag, voordat ze nog had gebeld, sprak ik haar aan in the-middle-of-nowhere in Plauen. We maakten een afspraak, ze probeerde het Boek van Mormon uit, bad erover, en ze kreeg de bevestiging dat ze het juiste deed. We hebben een doopdatum voor haar gezet. Ze begrijpt alles wat we haar onderwijzen en leest en bidt veel. Zoals Alma 32:28 omschrijft is dat precies wat zij voelde. Ze was zondag in de kerk en zoals het er naar uitziet wordt ze binnen twee weken gedoopt! Alsof er nog niet genoeg wonderen op de wereld zijn... :)

Hier nog een gedicht dat me aan het denken zette.
Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn.
Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze schaduw, die ons het meest beangstigt.
Wij vragen ons af:
“Wie ben ik om briljant te zijn, prachtig, talentvol, fantastisch?”
Maar wie ben jij om dat niet te zijn?
Je bent een kind van God.
Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst.
Er is niets verlichts aan je klein te maken
opdat andere mensen zich bij jou niet op hun gemak zouden voelen.
Wij zijn allemaal bedoeld om te stralen als kinderen.
Wij zijn geboren om de glorie van God die in ons is te openbaren.
Die is niet alleen in sommige van ons; die is in iedereen!
En als wij ons licht laten stralen,
geven we onbewust andere mensen toestemming hetzelfde te doen.
Als wij bevrijdt zijn van onze eigen angst,
bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.
Nelson Mandela

Ik houd van jullie. Alles is wel.
Elder Stekkinger