Een bijzondere maaltijd

12 mei 2008

http://elderswart.blogspot.com
http://elderkoenen.blogspot.com
http://elderrijken.blogspot.com

Wow! Andere zendelingen die allen de trend van Lydia overnemen en een weblog bijhouden. Zuid-Afrika, West-Indies, etc. Diegenen die eens genoeg hebben van het Duitse, kunnen eens de wereld verkennen door hun weblogs te lezen!

Groeten uit het zonnige Halle!

Gisteren was het Moederdag! En niet alleen wegens het eren van mijn moeder was ik in zo'n goede stemming, maar voor zendelingen betekent dat ook dat ze met thuis even bellen kunnen. Het was fijn om de stem van mijn geliefden kort te kunnen horen. Ik heb bemerkt dat elk lid in mijn gezin gezegend wordt door mijn zending. Het is niet alleen mijn offer, en dat besef ik dagelijks. Zoals een piloot door 50 man in de lucht wordt gehouden, gaat de eer nog veel meer naar het grondpersoneel.

Afgelopen week was ik weer in Berlijn voor een conferentie. Omdat we zelf eten moesten meebrengen heb ik een onderzoeker in Neukölln opgebeld en gevraagd of hij iets voor mij en mijn collega kon voorbereiden. Hij deed dat graag, hij werkte namelijk in een conditorei. Toen hij echter stond te koken tijdens de conferentie sprak mijn zendingspresident met hem en door een miscommunicatie dacht mijn president dat het voor alle zendelingen was! (Detlef kookt namelijk vaak wel een beetje meer dan nodig is).

Toen Pres. Borcherding dus alle zendelingen vertelde dat ik voedsel voor iedereen had geregeld, en Detlef binnen werd gehaald, voor hem werd gezongen etc, voelde ik me heel schuldig. Ik las op Detlefs’ gezicht dat hij niet op 20 zendelingen voorbereid was!

Toen de hongerige zendelingen voor de etenstafel stonden, bad ik in mijn hart heel sterk om een wonderbaarlijke vermenigvuldiging! Hoe kon ik dit pijnlijke moment goedmaken? Ik besloot Pres. Borcherding maar te vertellen dat het voor ons was. Gelukkig kwam alles goed en had iedereen begrip voor de situatie. Ze hadden immers zelf eten meegebracht.

Al snel tijdens de koninklijke maaltijd besefte ik iets heel duidelijk. Detlef bleef maar voedsel scheppen uit de pan. Er kwam geen einde aan. Er bleek zoveel voedsel te zijn dat ik snel maar de zendelingen teruguitnodigde om mee te eten. Er was iets magnifieks. De schotels raakten niet op! Sommige zendelingen aten 4 borden! En uiteindelijk bleef er nog wat over ook. In plaats van voedsel voor 2 zendelingen, waren alle 20 zendelingen zo vol, dat niemand meer kon eten.

Ik weet niet of ik dit onder wonderen mag beschrijven. Maar waarom ook niet! Voor mij was het daadwerkelijk een wonder die ik niet natuurkundig kan uitleggen. Hoe het gebeurd is weet ik niet. Dat het gebeurd is, weet ik echter!

God leeft! Ik houd van jullie. Ik dank jullie voor jullie ondersteuning. Ik moet snel naar het ziekenhuis; een van onze onderzoeksters heeft haar been gebroken.

Elder Stekkinger