Geloof en Realiteit

5 november 2007

Hallo Thuis!

Wie geht es ihnen in den Niederlanden? Es geht mir sehr gut hier, noch immer in Plauen. Het is mijn tweede thuis geworden en heb het gevoel dat ik hier nog lang wil blijven. Hopelijk denkt de Heer daar ook zo over. Muss mal schauen.

We hadden een drukke week. We reizen de laatste tijd weer wat meer en deze week hadden we ook nog eens 2 austausches. Met zendelingen uit ons district in Meerane, en ook met de Zone-leaders. Beiden leven behoorlijk ver weg of er bestaat geen goede treinverbinding tussen onze programma's, waardoor we veel tijd in de trein doorgebracht hebben deze week. Desalniettemin zijn deze treinreizen geweldige momenten om te studeren (of toch liever te pitten en slaap in te halen). Duitsland is gewoon een stuk groter dan Nederland.

Vorige week zondag hebben we tijdens de wijkraad gevraagd of we met z'n allen op onze knieën konden gaan en of ze voor ons een doel konden stellen, zodat we tijdens de wijkraad met hun geloof mensen konden vinden. We vonden in dat uur 2 mensen die ons een andere keer wilden treffen. Een van deze gevonden mensen heet Daniel. Daniel is 22 jaar oud en had nooit eerder gedacht dat er een God kon zijn. Hij is intelligent en zeer open.

Maar bij onze eerste afspraak konden we niet op tijd in de kerk zijn. We hadden zijn telefoonnummer niet, dus konden we niets doen en alleen hopen dat hij ons zou opbellen. Vlak voordat de afspraak zou moeten zijn, belde hij op om te zeggen dat hij onderweg was. Daardoor konden we hem vertellen dat we iets later zouden komen. Maar het grote wonder was dat hij bij de kerk aankwam, er een lid 'toevallig' aan het werk was, (die voor ons gebeden had tijdens de wijkraad) die hem een rondleiding gaf en met hem sprak totdat we daar waren. Wat een wonder! Hij kwam mee naar een activiteit, seminarie, en afgelopen zondag werd het zelfs nog beter. We waren wat later dan gepland en toen we daar kwamen was hij al in de kerk. Hij zat al tussen de leden in en de leden hadden al met hem gesproken. Hij voelde zich zeer welkom daar. We hadden na de avondmaalsvergadering een goede onderzoekersklas en hij leerde naar mijn gevoel vele nieuwe inzichten over werkelijk geluk en werkelijke verlangens. Over een uur ontmoeten we hem. Geweldig he? Een van de beste wensen die we als zendelingen hebben is dat onderzoekers zich gelijk integreren in de gemeente met de leden. Dit was nog beter dan gehoopt.

Ik heb deze week veel lopen nadenken over Geloof. En dan niet de oppervlakkige zaken, maar dit keer verlangde ik naar de diepere achtergrond van waar Geloof. Er zijn miljoenen mensen die 'geloven' (believe) in God, maar geen Geloof (Faith) hebben. Want werkelijk Geloof leidt tot Handelen. Denk eens in: Als je echt gelooft in God, maar niet doet wat Hij zegt, geloof je dan echt dat Hij daar is en dat wat Hij zegt goed voor je is?

Deze week kwam ik tot de ontdekking dat Geloof gemeten wordt in kwaliteit en niet in kwantiteit. Ik heb veel onderzoek gedaan en vond 3 dingen die overal bevestigd werden, hoe we werkelijk Geloof ontwikkelen. Deze 3 dingen zijn gebed, onvermoeid dienen, en absolute gehoorzaamheid (wat niet blinde gehoorzaamheid is, en niet alleen doen, maar ook willen inhoudt). Geloof is niet wat een persoon heeft of niet heeft, het is iets dat kan groeien. Geloof is geen punt, het is een richting.

Nou zocht ik ook naar de grens tussen Geloof en Realiteit. Na vasten en gebed vond ik een model hoe ik beiden kan omschrijven. Ik kwam zo tot de ontdekking dat realiteit eigenlijk niets is. We vinden realiteit datgene, wat men zien, horen, bewijzen of beredeneren kan. Maar met ons immens klein verstand kunnen we niet alles beredeneren. God, met Zijn almachtige en alwetende kennis, ziet ons perspectief in een hele andere dimensie. Wat geloof voor ons is, is voor Hem eigenlijk Zijn realiteit. Waarom realiteit eigenlijk helemaal niks is, is omdat werkelijk geloof een hoger niveau van realiteit is. Als we naar het voorbeeld van Petrus kijken die over het water liep: Realiteit werd verdrongen door Geloof. Pas toen hij zijn ogen van zijn doel (Christus) sloeg, verliet hij dit niveau en viel terug in de realiteit waardoor hij zonk. Met geloof kunnen we alles. Met realiteit kunnen we alleen maar rationaliseren.

Aangezien we als zendelingen velen malen tussen Geloof en Realiteit zweven, is het van belang dat we de 3 dingen doen die ons Geloof versterken. Dit is geestelijke energie die daarvoor zorgt dat we tot het niveau stijgen waar we wonderen zien. En er zijn wonderen; de vraag is alleen in hoeverre we daar een deel van willen zijn. Het is zo belangrijk dat we elke dag aan ons Geloof werken. Als we het vergelijken met een luchtballon, dan moeten we regelmatig die geestelijke brandstof verbranden zodat we weer stijgen. Doen we niks, zakken we uiteindelijk naar beneden en landen we met beide benen weer in de realiteit.

Ik weet dat er een God is. En de tientallen mensen die hebben geprobeerd aan te tonen dat er geen God is, hebben mij nog nooit aan het twijfelen gezet. Want, zoals iemand in het Boek van Mormon zei: Alles bewijst dat er een God is. Ik heb nog geen overtuigend bewijs gevonden dat ik me in een wereld bevind die vals is. En door de Heilige Geest hebben we vele mensen in kunnen laten zien dat er wel degelijk een God is. Ik leef, ik getuig, ik overwin.

In Christus' naam, Amen.

Elder Stekkinger.