Brieven uit Provo

Hieronder staan delen van brieven die door Elder Stekkinger per post zijn verstuurd naar de familie.

24 mei 2007

Zojuist mijn was in de wasmachine gedaan. Het programma duurt 36 minuten en ik hoop twee brieven te kunnen schrijven in die tijd. De dagen zijn lang. Opstaan om 6 uur, dan 75 minuten persoonlijke studie, waarin je werkt aan de lessen, of je duits, of iets dergelijks. Dertig minuten om te ontbijten. Daarna companion-study met je collega. Je neemt door wat je hebt bestudeerd en werkt samen aan de lessen die je die week geeft.

Voor de rest heb je op een normale dag soms wel negen uur les met je district (klas). Deze bestaat uit 8 elders en 2 zusters bij ons. Vier daarvan gaan naar Berlijn (m’n roommates en buddy’s) en de overige zes naar Frankfurt.

Vandaag zijn we naar de tempel gegaan. Ik mag deze tempel heel graag. Het heeft een gigantische tuin met twee fonteinen. Je voelt echt de Geest als je er rondwandelt. Daarnaast heb ik vanmiddag voor het eerst kunnen e-mailen. 30 Minuten per week, in principe alleen met familie. Wat vliegt die tijd! Daarna een powernap van 30 minuten gehad. Vervolgens was het onze tijd om de kleren te wassen.

Het eten is hier goed en lekker, maar het gaat snel vervelen. Gelukkig kun je meestal kiezen tussen twee of drie verschillende maaltijden. Ik ben helemaal af van de hamburgers en frites (na vijf dagen al!) dus zit meestal aan de pasta.

De sfeer is goed. Het is echt tof om zoveel maatjes te hebben. Onze zoneleaders zijn echt tof en als zij over twee weken weggaan, ga ik ze gigantisch missen. We worden echt geestelijk opgepept tijdens Large Group Meetings of andere vergaderingen. Ook om lessen te delen met lerar(ess)en is heel bijzonder.

Het lied “Come Thou Fount of Every Blessing” (link naar BYU-choir op YouTube.com, ed.) vind ik erg mooi, en is op dit moment mijn favoriete lofzang, voor velen hier. We zingen het soms wel vier keer per dag met onze district of gemeente.

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

1 juni 2007

Lieve vrienden en familie,

Tijd vliegt hier. Het blijkt dat ik hier 2,5 week ben, maar het voelt als gister (hoe cliché dat ook klinkt) dat ik hier aankwam. Elke dag leer ik zoveel en ik zie vooruitgang in mezelf. Ik bevind me momenteel in de barbershop (kapper, ed.) en over een paar minuten laat ik m’n haar bijknippen. Zondagen en P-day zijn absoluut mijn favoriet. De enige twee dagen waar je een powernap kan doen. Tijd is hier heel kostbaar en ik probeer elke dag mezelf opnieuw toe te wijden om mijn tijd nuttig te gebruiken.

Grote kans dat ik wat aangekomen ben. Het voelt niet alsof mijn kleding strakker zit, maar ik heb bijvoorbeeld vanmiddag voor lunch vier borden gegeten. Dat was mijn nieuwe record. Favoriete drank blijft toch echt Fanta en minute-made Fruitpunch. Mensen kijken me raar aan als ik ’s ochtends Fanta drink. Maar dat mag; ik kijk immers hen ook raar aan voor donuts, cookies en pie ’s ochtends.

Na de knipbeurt:

Hmm, ik voel me weer jong! Ik zou het wel elke week willen laten doen! Helaas is mijn haar zo kort dat ik waarschijnlijk nog anderhalve maand moet wachten.

Het bijzonder van de MTC is dat ik me anders voel. We noemen elkaar geen ‘guys’ of ‘dudes’. Alleen Elders, en ik merk echt het verschil. Ik voel me geen persoon meer van de wereld. De engelse term van geordend worden (tot zendeling) is ‘set apart’. Dat vind ik een veel betere term, omdat het goed aangeeft dat wij van de wereld apart zijn gezet. We leven een hogere wet na, die ons extra bescherming en leiding biedt. Ik voel werkelijk die zegeningen.

Ik heb hier echt een tweede vader. Br. Hunter, de 1^e raadgever van ons gemeentepresidium (gemeente= 3 klassen/districten) is een database. Je kunt elke vraag stellen en hij geeft je honderd quotes van autoriteiten. Ik zou bijna aan hem vragen waar het zwaard van Laban is. :)

Ik hou van hem, en hij van mij. We hebben echt een tof presidium en hele goede leraren en leraressen.

Wanneer ik in Duitsland ben kan ik pas foto’s uitprinten. De card-reader herkent mijn SD-kaart niet (ligt aan mijn lezer), dus kan ik niets printen. AUB stuur me af en toe wat foto’s! Mijn album is nog leeg.

Ik vind gehoorzaamheid en regels heel belangrijk. Ik zie ze niet als een beperking, maar als een mogelijkheid om zegeningen te ontvangen. LV 130:20-21 leert me dat elk gebod mij zegeningen kan geven. Hoe meer geboden en regels, hoe meer vrijheid.

Liefs,

Elder Stekkinger