Het beste geven

11 augustus 2008

Lief thuis.

Gisteren genoot ik van een geweldige avondmaalsvergadering toen ik plotseling werd getroffen door de bliksem: mijn zending gaat me veel te snel voorbij. Binnenkort is het alweer 15 maanden geleden dat ik uit Nederland vertrok. Ik kan niet meer remmen, het is onmogelijk de tijd te stoppen. En daar zat ik dan, met de handen in het haar, de tranen in mijn ogen. Het gaat te snel, en ik kan er niks aan doen. Ik kan slechts het beste geven wat ik heb.

Ik schreef vervolgens mijn grootste angsten op die ik op dit moment heb. Toen ik achteraf mijn lijstje bekeek, besefte ik dat ze allemaal te doen hebben met de overgang van zendeling naar het normale leven. Angsten zoals: niet meer te kunnen voelen, zoals ik nu voel. Dat de hemelen zich sluiten en ik geen dagelijkse wonderen meer beleef. Dat ik de invloed van mijn woorden, om het hart van de mensen te raken die ik ontmoet, verlies. Alle angsten hebben hoe dan ook iets te doen met het geweldige gezag dat ik draag. Kunnen jullie me vergeven dat ik zo geniet van mijn zending?

Gisteren was ik voor een doopdienst terug in Neukölln. En op de een of andere manier zijn vrienden uit Neukölln erachter gekomen dat ik daarheen zou komen. Toen ik de kerk inliep werd ik van links en rechts omhelst! Detlef, Angelika, en de familie Bal... Het was ontroerend en fijn om deze hartsvrienden weer te ontmoeten. Het deed me beseffen dat ik eeuwige vriendschappen heb gesloten en dat ik deel kon zijn aan de ontwikkeling van hun geestelijke vooruitgang. Woensdag ruilen we met Neukölln en ga ik daar weer voor een dagje aan het werk. Wow, de Heer zegent me zoveel!

Ik getuig tot jullie dat de levende God onze Hemelse Vader is, en dat Jezus Christus de zoon van God is. De gehele boodschap van het Evangelie is dat Christus leeft. En door Hem, zullen wij ook eens weer leven.

Elder Stekkinger