Dahlem

4 augustus 2008

Lief thuis!

Wat heerlijk, om weer terug in het ruige, overweldigende Berlijn te zijn. Momenteel bevind ik me in het zuidwesten van Berlijn, welk gebied Dahlem wordt genoemd. Het is vooral het rijke gebied van Berlijn. Dagelijks zie je Ferrari`s, Porsches, zelfs Lamborgini`s en Audi´s. Toch zijn de mensen erg vriendelijk en ootmoedig. Een fijn gebied, maar ik mis wel de auto, die we niet hebben omdat Elder P en ik beiden niet mogen rijden (Elder P komt uit Australië waar ze links rijden).


Het grootste wonder was gelijk op mijn tweede dag. Een afspraak viel uit, dus hadden we als back-up plan ons tijd genomen om iets te plannen. Vervolgens hoorden we voetstappen bij de deur. Toen we keken wie het was, stond daar een nette dame, die de kerk in liep. Kort samengevat was haar verhaal: ze woonde bij een mormoonse familie in Utah toen ze 16 en 17 was. Ze had zich daar heel thuis gevoeld en deed mee aan de kerkactiviteiten. Nadat ze weer terug was, deed ze verder niks met deze goede gevoelens. Ze zag de Dahlem kerk regelmatig, maar had nooit de moed naar binnen te lopen. 25 jaar later, nam ze al haar moed tezamen en liep ze de kerk in. Waar wij net planden. Zo golden! Net Tobias! Uit de hemel gevallen.

Twee dagen na mijn aankomst in Berlijn reden we alweer terug naar Leipzig voor een Missionsrat met Elder Kopischke van de zeventig. Alle Zoneleiders waren uitgenodigd. We konden 5 uren lang genieten van de inspirerende woorden die hij tot ons sprak. Hij was de vorige zendingspresident van deze zending, dus wist hij ook precies hoe hij elke zone kon helpen. We leerden het verschil kennen tussen `the spirit of urgency` en `pushed`. Het was grappig, ik zocht mijn hele zending antwoorden op deze vragen, en hij liet het ons zien in 15 minuten! Het bevestigde me hoe de Heilige Geest het in ons hart overdraagt wanneer we open zijn voor de geest. Ik heb daar zoveel geleerd!

Dahlem zelf heeft een wijk van ongeveer 90 mensen die zondags komen. Er zijn 4 zendelingen hier actief, 2 zusters en 2 elders. We zijn weer onderweg met de U-bahnen en S-bahnen, die zeer effectief ons overal heenbrengen.

Ik bemerk dat mijn opdracht nog niet af is in Berlijn. Ik ben dankbaar om te dienen en te geven. Het geeft me een gevoel van dankbaarheid.

Heb jullie lief!
Elder Stekkinger