Treasures of my Mission

Welkom op Elder Stekkingers Weblog.

Rechts vind je het archief. Hierin kun je alle vorig geschreven stukjes teruglezen. Ze zijn geselecteerd op maand en jaar. De laatste twee geschreven artikelen staan hieronder. Zo kun je snel zien of er alweer iets nieuws is. Tevens vind je eronder elke maand ook een nieuwe schrifttekst die mij heeft gesterkt die maand. Je vindt er ook het adres waar ik mij momenteel bevind.

Klik hier voor een toelichting op de zendingsoproep van Elder Stekkinger.

woensdag 28 november 2007

Zion opbouwen

Enkele foto's die Elder Stekkinger in zijn zendingsgebied Plauen heeft gemaakt:


Elder Stekkinger met de familie Merkel


Elder Stekkinger met Daniel, een onderzoeker

dinsdag 27 november 2007

Neu Köln

Liebe Familie und Freunden.

Welkom in het echte leven. Berlijn, de miljoenenstad. De stad waar ooit eens een muur stond, die van deze bruisende stad een eiland maakte. Waar sommige mensen niet eens wisten hoe hun achtertuin er uitzag. Een cultuur die ik me nooit heb kunnen voorstellen, maar die was, en nog steeds is. Ik heb respect voor het openbaar vervoer van deze stad, die zeer goed geregeld is. Ik werk in Neuköln, dat zuidoostelijk in Berlijn ligt. Een stad waar altijd wat gebeurt, en waar de Heer je meer nodig heeft dan ooit tevoren. (en ik de Heer meer, dan ooit tevoren)
Ik weet, dat er een God is. En dat Hij ons vaak gebruikt als werktuigen, en heel soms, zelfs als reddende engelen. Zo heb ik nog niet verteld van een bijzondere ervaring die Elder P. en ik hadden vlak voordat ik overgeplaatst werd. Het had behoorlijk gesneeuwd, en mijn collega en ik wilden nog wat doen voordat we Daniel zouden ontmoeten. We moesten daarom hem vragen of de afspraak een half uur later kon zijn. Voordat ik de telefoon in mijn handen had, belde Daniel om te zeggen dat hij een half uur later pas aanwezig kon zijn. We hadden daarom nog wat tijd om bij iemand anders langs te gaan.

Toen we daar aankwamen, en merkten dat deze persoon niet bereid was om met ons te spreken, liepen we via een nieuwe route naar de kerk. Daar zagen we een vrouw op de grond liggen, bebloed, die blijkbaar van de heuvel was gevallen. Er waren omstanders die haar val gezien hebben, maar door zijn gelopen. Twee jongens hadden haar zien liggen, en 112 gebeld, maar wisten niet hoe ze haar konden helpen. Precies op dat moment liepen wij daar voorbij. Terwijl mijn collega wachtte om de ambulance te begeleiden, kon ik bij haar blijven, haar warm en wakker houden, tot de ambulance arriveerde. Ze bleek een epileptische aanval te hebben gehad en daardoor van de heuvel te zijn gevallen. Aangezien andere mensen haar niet hielpen, stuurde de Heer Zijn twee knechten op de juiste plaats op het juiste moment.

Deze week in Berlijn hadden mijn collega en ik tijdens ons werk het gevoel om bij een familie langs te gaan. Toen we daar aanbelden bleek de moeder daar net teruggekomen te zijn van een drieweekse therapie. Ze had steun en troost nodig, die we op dat moment konden geven, aangezien haar gezin nog niet thuis was. De Heer begeleidt ons waar Hij ons nodig heeft. Zijn Hand is in dit spel, ik zie het.

Mijn collega (stiefzoon) werkt mij er volledig uit! Hij is echt een harde werker en verspilt geen minuut van zijn tijd. Dat is net wat ik nodig had, en het doet mij goed om met hem te werken. We zijn heel verschillend. Hij is de werker, ik ben de denker. Gecombineerd hebben we deze week weer wonderen gezien. Het was een moeilijke week, maar niet zo moeilijk als ik dacht dat het zou zijn. De Heer sterkt me.

Dat heb ik deze week weer wat beter geleerd: de natuurlijke mens is egoïstisch. Vanuit onszelf willen we medelijden, en 'compassion'. Ik heb tegen mezelf regelmatig moeten zeggen dat ik innerlijk niet zo moet klagen, en moet werken. Dat bracht me op mijn laatste gedachte waarmee ik wil afsluiten voor deze week:

Voor onze Hemelse Vader is verleden, heden en toekomst in het nu. Aangezien wij proberen op Christus te lijken, moeten we de juiste balans zien te vinden in deze drie dingen. Zo zijn er mensen die teveel in het verleden leven ('vroeger was alles beter')Zo zijn er mensen die teveel in het heden leven ('geniet en doe alles wat je wil, de gevolgen en toekomst zijn niet belangrijk')En zo zijn er mensen die teveel in de toekomst leven (zij denken teveel aan de toekomst, en vergeten hun wensen in doelen te zetten en eraan te werken)

De juiste balans betekent dat we leren van het verleden, doelen zetten voor de toekomst, en zo werken in het heden dat we die doelen bereiken. Hoe goed is onze balans?

Met deze gedachte, en mijn getuigenis dat Joseph Smith een profeet van God was, laat ik dit achter in de naam van onze Heiland en Verlosser, Jezus Christus, Amen.

Elder Stekkinger

dinsdag 20 november 2007

De eerste overplaatsing

19 november 2007

Lieve familie en vrienden,

Mijn werk is gedaan in Plauen. Een groter werk staat te wachten in Neu Köln, zuid-Berlijn. Mijn hart breekt bij de gedachte...maar de Heer weet, en met zijn eeuwig perspectief kan ik alleen maar vertrouwen op Zijn goedheid, op Zijn troost. Zijn liefde vult elk gebroken hart. Dat ervaar ik nu weer.


Zaterdag kwam de gevreesde oproep. Ik ga naar Berlijn. Ik wist dat dit zou komen. Al vanaf mijn derde maand voelde ik dat ik na Plauen in Berlijn zou werken. Maar ik hoopte toch heel stiekem dat ik voor Kerstmis hier kon blijven. Plauen, waar ik geboren en getogen ben. Waar mijn hart ligt, en relaties heb ontwikkeld die me hebben geïnspireerd en gesterkt. De laatste zes weken heb ik een sterke band ontwikkeld met de leden. Het was een gigantisch voorrecht om hier te zijn en een paar mensen in de gemeente zullen voor eeuwig in mijn geheugen gegrift zijn. Ik kom terug.


De uitdagingen blijven zich opstapelen. Ik heb het voorrecht om 'stiefvader' (trainer van iemand die 6 weken in het veld is) te worden van Elder S, die in dezelfde groep aankwam als Elder P. Daarnaast mag ik weer als districtsleider van Zuid Berlijn te werk gaan. Ik heb alleen maar goede dingen gehoord over deze plaats. Ik ben enthousiast, maar ook bijzonder treurig.


Een vrouw heeft me in het bijzonder geïnspireerd de laatste week. Daniela, is een alleenstaande moeder. Anderhalf jaar geleden gedoopt. Haar leven stond zo op de kop dat ze alles eraan wilde doen om gelukkiger te worden. Kwam in contact met de zendelingen en heeft sindsdien zo’n getuigenis ontwikkeld dat mijn hart zwelt als ze spreekt. Wat een voorbeeld! Het evangelie is een eeuwig beginsel, en helpt elk persoon in elke situatie.


Alhoewel ik weer in een moment in mijn leven gekomen ben waar ik volledig moet vertrouwen op de Heer, valt het afscheid me veel moeilijker dan ik dacht. Het voelt soms nog moeilijker dan mijn afscheid in Nederland. Jullie ontmoet ik gelukkig weer over anderhalf jaar. Sommige van deze vrienden zie ik misschien nooit meer.


Ik weet, dat de Heer alles met liefde doet. Hij geeft me weer een gelegenheid om te groeien, en ik vertrouw erop dat ik spoedig zal ontdekken waarom ik precies in Neu Köln moet dienen. Onze zendingspresident ontvangt Hemelse inspiratie. Wie het niet gelooft heeft hem nooit zien werken. Ik vertrouw ook hem volledig, en doe wat hij van me vraagt. Want ik weet dat de Heer geen geboden geeft zonder tevens de weg voor te bereiden zodat ik kan volbrengen wat Hij me gebied. Het is waar... Wat is er dan nog belangrijk?


Ik houd van jullie en maak gretig gebruik van jullie gebeden. Dankjewel.


Elder Stekkinger


PS Daniel zal zich waarschijnlijk zaterdag laten dopen!

maandag 19 november 2007

Overplaatsing

Het wekelijks bericht komt later.
Ik word overgeplaatst naar Neu Köln, het zuiden van Berlijn.
Het nieuwe adres is:
Elder Stekkinger
Karl-marx straße 168
12043 Berlin

dinsdag 13 november 2007

Optimisme - een groot goed!


12 november 2007

Ein wunderschone (aber trotzdem Kalte) Morgen, Holland!Hier in Plauen de warme en hartelijke groeten. Af en toe sneeuwt het hier, maar het blijft nog niet liggen. Plauen bevindt zich 400 meter hoog, maar in andere gebieden waar we soms komen, vinden we soms al een paar centimeter sneeuw. Ich liebe Deutschland! Ein Richtiger Winter, Wie Gott es erschaffen hat!


Hebben jullie af en toe niet opgekeken naar die zendelingen? Ik keek altijd op naar hoe deze mensen altijd zo positief en vrolijk konden zijn. In regen en wind zendingswerk doen. Ik had altijd veel respect voor ze en kon me niet voorstellen dat ik ooit zo positief kon zijn over alles. Ik was behoorlijk pessimistisch. Regelmatig negatief ingesteld.


Maar nu ben ik zelf een zendeling. En ik kwam tot de ontdekking dat ik ondanks alle beproevingen en moeilijkheden bijna altijd vrolijk ben! Als er iets negatiefs gebeurd, dan kan ik het van me afgooien, zoals een mier een gigantische druppel regen van zich afgooit (copyright A. Kabel) lijken alle problemen die een zendeling meedraagt van me af te glijden, als sneeuw voor de zon. Het leven is hier niet makkelijker geworden. Integendeel, zelfs veel gecompliceerder en moeilijker. Zowel lichamelijk als geestelijk. Zoals Predikt Mijn Evangelie zegt: De situatie verandert niet, maar de vaardigheid om het te verdragen, is groter geworden. Ik groei! En ik geniet!


Met Daniel gaat het geweldig! Deze week probeerde ik zeer op mijn gevoelens te letten. Ik weet, dat de Heilige Geest bij mij vaak werkt door dingen die in me opkomen. Ze voelen dan als ideeën, maar later blijken deze dingen geïnspireerd te zijn.


Een voorbeeld: maandag 5 november kreeg ik een gevoel dat ik Daniel mee moest nemen naar de Zone-conferentie. Dat is niet gewoon, dus gelijk werd dit onderdrukt door tegengedachten. Maar het liet me niet los, omdat de Heer me misschien iets wilde vertellen. Ik vertelde het later aan mijn collega en we zijn samen in gebed gegaan. Ik kreeg geen duidelijk antwoord, dus wuifde ik de gedachte weg.


De volgende dag, tijdens de afspraak, kreeg ik wéér de gedachte. Dat was mijn antwoord! Handelen, Joseph! We nodigden hem uit en namen hem mee. Achteraf bleek alles echt een wonder! Hij wilde blijven voor de Haardvuuravond die avond in Leipzig, maar begreep dat we terug moesten voor een afspraak met een andere onderzoeker. Ik zonderde me af, deed een gebed en zei tegen de Heer: als hij uitvalt, blijven we in Leipzig, dan moet het zo zijn. Gaat het door, dan moeten we terug.Ik belde de onderzoeker op en hij vertelde me dat hij moest werken. Duidelijk! We bleven daar, en uiteindelijk bleken er nog veel meer wonderen in verbinding te zijn met die beslissing. Woensdag was Wonderdag voor mij.


Wie rekenen kan, kan ook rekenkundig bewijzen dat er een God is. Wat is de kans, dat er iets specifieks gebeurd, zonder dat er een Hogere Macht is die over alles waakt. Klein... Maar wat is de kans, als er elke dag, misschien wel 3 of 4 specifieke dingen gebeuren die precies goed uitpakken? Juist... de formule daarvoor is logisch. Een kleine kans maal een kleine kans, maal een kleine kans etc... Het antwoord is: onmogelijk! Oftewel: alles wijst er weer op dat er een Hemelse Vader is.


Hoe we dat rekenkundig bewijzen kunnen (of in ieder geval zeer aanneembaar maken) geldt ook voor de Natuurkunde. Hoe dieper ik op stof inga, hoe meer alles getuigt dat er iets is. Soms vraag ik me wel eens af waarom mensen denken dat er geen God is. Het is veel aannemelijker dat Hij er wel is. Maar helaas, velen verstokken hun hart en zijn blind voor wonderen. Alhoewel ze toch geschieden.


Maar ik weet dat Hij daar is! En wat ben ik dankbaar dat ik het voorrecht heb om een deel van Zijn Macht te hebben! Deze week hebben mijn collega en ik zes zegens gegeven. Deze mensen hadden stuk voor stuk het geloof dat het hen kon helpen in de moeilijke tijd die hen tegemoet stond. Geweldig! We leven! En leven is wat anders dan bestaan!


Ik denk aan jullie!


Elder Stekkinger


PS Transfer week! Stuur alle post uiterlijk vrijdag op. Misschien word ik dinsdag overgeplaatst!


maandag 5 november 2007

Geloof en Realiteit

5 november 2007

Hallo Thuis!
Wie geht es ihnen in den Niederlanden? Es geht mir sehr gut hier, noch immer in Plauen. Het is mijn tweede thuis geworden en heb het gevoel dat ik hier nog lang wil blijven. Hopelijk denkt de Heer daar ook zo over. Muss mal schauen.

We hadden een drukke week. We reizen de laatste tijd weer wat meer en deze week hadden we ook nog eens 2 austausches. Met zendelingen uit ons district in Meerane, en ook met de Zone-leaders. Beiden leven behoorlijk ver weg of er bestaat geen goede treinverbinding tussen onze programma's, waardoor we veel tijd in de trein doorgebracht hebben deze week. Desalniettemin zijn deze treinreizen geweldige momenten om te studeren (of toch liever te pitten en slaap in te halen). Duitsland is gewoon een stuk groter dan Nederland.

Vorige week zondag hebben we tijdens de wijkraad gevraagd of we met z'n allen op onze knieën konden gaan en of ze voor ons een doel konden stellen, zodat we tijdens de wijkraad met hun geloof mensen konden vinden. We vonden in dat uur 2 mensen die ons een andere keer wilden treffen. Een van deze gevonden mensen heet Daniel. Daniel is 22 jaar oud en had nooit eerder gedacht dat er een God kon zijn. Hij is intelligent en zeer open.

Maar bij onze eerste afspraak konden we niet op tijd in de kerk zijn. We hadden zijn telefoonnummer niet, dus konden we niets doen en alleen hopen dat hij ons zou opbellen. Vlak voordat de afspraak zou moeten zijn, belde hij op om te zeggen dat hij onderweg was. Daardoor konden we hem vertellen dat we iets later zouden komen. Maar het grote wonder was dat hij bij de kerk aankwam, er een lid 'toevallig' aan het werk was, (die voor ons gebeden had tijdens de wijkraad) die hem een rondleiding gaf en met hem sprak totdat we daar waren. Wat een wonder! Hij kwam mee naar een activiteit, seminarie, en afgelopen zondag werd het zelfs nog beter. We waren wat later dan gepland en toen we daar kwamen was hij al in de kerk. Hij zat al tussen de leden in en de leden hadden al met hem gesproken. Hij voelde zich zeer welkom daar. We hadden na de avondmaalsvergadering een goede onderzoekersklas en hij leerde naar mijn gevoel vele nieuwe inzichten over werkelijk geluk en werkelijke verlangens. Over een uur ontmoeten we hem. Geweldig he? Een van de beste wensen die we als zendelingen hebben is dat onderzoekers zich gelijk integreren in de gemeente met de leden. Dit was nog beter dan gehoopt.
Ik heb deze week veel lopen nadenken over Geloof. En dan niet de oppervlakkige zaken, maar dit keer verlangde ik naar de diepere achtergrond van waar Geloof. Er zijn miljoenen mensen die 'geloven' (believe) in God, maar geen Geloof (Faith) hebben. Want werkelijk Geloof leidt tot Handelen. Denk eens in: Als je echt gelooft in God, maar niet doet wat Hij zegt, geloof je dan echt dat Hij daar is en dat wat Hij zegt goed voor je is?

Deze week kwam ik tot de ontdekking dat Geloof gemeten wordt in kwaliteit en niet in kwantiteit. Ik heb veel onderzoek gedaan en vond 3 dingen die overal bevestigd werden, hoe we werkelijk Geloof ontwikkelen. Deze 3 dingen zijn gebed, onvermoeid dienen, en absolute gehoorzaamheid (wat niet blinde gehoorzaamheid is, en niet alleen doen, maar ook willen inhoudt). Geloof is niet wat een persoon heeft of niet heeft, het is iets dat kan groeien. Geloof is geen punt, het is een richting.

Nou zocht ik ook naar de grens tussen Geloof en Realiteit. Na vasten en gebed vond ik een model hoe ik beiden kan omschrijven. Ik kwam zo tot de ontdekking dat realiteit eigenlijk niets is. We vinden realiteit datgene, wat men zien, horen, bewijzen of beredeneren kan. Maar met ons immens klein verstand kunnen we niet alles beredeneren. God, met Zijn almachtige en alwetende kennis, ziet ons perspectief in een hele andere dimensie. Wat geloof voor ons is, is voor Hem eigenlijk Zijn realiteit. Waarom realiteit eigenlijk helemaal niks is, is omdat werkelijk geloof een hoger niveau van realiteit is. Als we naar het voorbeeld van Petrus kijken die over het water liep: Realiteit werd verdrongen door Geloof. Pas toen hij zijn ogen van zijn doel (Christus) sloeg, verliet hij dit niveau en viel terug in de realiteit waardoor hij zonk. Met geloof kunnen we alles. Met realiteit kunnen we alleen maar rationaliseren.
Aangezien we als zendelingen velen malen tussen Geloof en Realiteit zweven, is het van belang dat we de 3 dingen doen die ons Geloof versterken. Dit is geestelijke energie die daarvoor zorgt dat we tot het niveau stijgen waar we wonderen zien. En er zijn wonderen; de vraag is alleen in hoeverre we daar een deel van willen zijn. Het is zo belangrijk dat we elke dag aan ons Geloof werken. Als we het vergelijken met een luchtballon, dan moeten we regelmatig die geestelijke brandstof verbranden zodat we weer stijgen. Doen we niks, zakken we uiteindelijk naar beneden en landen we met beide benen weer in de realiteit.

Ik weet dat er een God is. En de tientallen mensen die hebben geprobeerd aan te tonen dat er geen God is, hebben mij nog nooit aan het twijfelen gezet. Want, zoals iemand in het Boek van Mormon zei: Alles bewijst dat er een God is. Ik heb nog geen overtuigend bewijs gevonden dat ik me in een wereld bevind die vals is. En door de Heilige Geest hebben we vele mensen in kunnen laten zien dat er wel degelijk een God is. Ik leef, ik getuig, ik overwin.
In Christus' naam, Amen.
Elder Stekkinger.