8 oktober 2007
Lief thuis,
Na een week van ups en downs heb ik veel nagedacht over wat de toekomst me te brengen had.
Zaterdagavond ben ik voor de zoveelste keer op mijn knieën gegaan en heb gebeden. Ik had een eerlijk gesprek met mijn Hemelse Vader. Ik had een bevestiging nodig dat ik hier hoorde te zijn en wilde weten wat Hij met me voorhad.
Nog geen tien minuten na dat gebed belden de assistenten me op. En daar gebeurde het meest onverwachte: Ik ga dinsdag met Elder Kabel mee naar Berlijn. Hij gaat naar huis, maar ik pik mijn Golden op! Ik word trainer. Vandaag ben ik officieel geen golden meer en morgen verwacht de Heer dat ik een golden train!Ik viel van mijn stoel af. Ik kon het niet geloven. De eerste vraag die in mij opkwam na het telefoongesprek was: Wat heb ik fout gedaan dat de President denkt dat ik deze verantwoording aankan?
Ik ging naar bed en de volgende ochtend ontving ik mijn antwoord. Het was President Eyring die tot mij sprak. Zijn toespraak was een volmaakt antwoord op mijn vragen en gebeden. Hoe vervullen we taken die onmogelijk lijken? Taken die ver boven onze capaciteiten en potentie liggen? Daarnaast dacht ik aan wat Elder Zwick, uit het Eerste Quorum der Zeventig vorige week in Leipzig tegen ons zei: verspil je tijd niet aan het verwezenlijken van wat jij denkt dat je potentie is, maar laat de Heer jouw potentie vergroten, en Hij zal het doen.
Ik heb toen de vraag ‘waarom?’ terzijde gelegd en vervangen door ‘hoe?’.Daarnaast blijf ik nog districtsleider voor de volgende transfer en stapelen de verantwoordelijkheden zich op. Ik wil mijn levensmotto verwezenlijken: Nothing is Impossible.
Ik heb deze week een sterkere persoonlijke relatie met mijn Hemelse Vader ontwikkeld. Ik wist niet dat schriftstudie, gebed en avondmaal zoveel comfort en troost kunnen geven.
Daardoor weet ik door alle beproevingen en moeilijkheden nog sterker dat Jezus Christus mijn Verlosser is. Hoeveel Hij me liefheeft en hoeveel ik op Hem kan bouwen. Ik weet dat Hij leeft. Neem het van me weg en ik ben verloren.
Ik houd van jullie en denk aan jullie.
Elder Stekkinger