Geen transfer

Adres nog steeds hetzelfde. Ik dien nog steeds met Elder Kabel in Plauen.
mvrgr
ELder Stekkinger

Zone-conference

20 augustus 2007

Lief thuis.

Groeten uit Plauen. Het weer is hier veel beter geworden als wat het was. Niet te warm, maar zeker ook niet meer zo regenachtig als vorige week.

Afgelopen woensdag had ik mijn eerste Zone-conference. Samen met de Zone (gebied met ongeveer 24 zendelingen) Erfurt en onze Zone Leipzig sprak onze zendingspresident met ons en hadden we een leuke en zeer opbouwende tijd.

Daar kreeg ik dan eindelijk de lading post waar ik zo lang op had gewacht. De brieven die naar Zerbsterstrasse waren verstuurd kwamen in mijn handen. Een hele stapel stond op me te wachten. Zo'n 15 brieven en kaarten vermoed ik. De hele terugreis heb ik alles in rust kunnen lezen. Ook leuk om brieven te hebben ontvangen van Els, Ellen, Willy, Miriam en natuurlijk alle anderen. Het zal nog wel even duren voordat ik iedereen weer wat fatsoenlijks teruggeschreven heb. Maar ik doe mijn best!

Met onze onderzoekster Frieda gaat het goed. Het is zo opbouwend om te zien hoe het Evangelie haar opfleurt. Ze heeft vaak een zware dag achter de rug en dat merk je heel sterk aan het begin van de afspraak. Maar aan het einde van de afspraken is ze altijd zo vrolijk dat wij er ook weer helemaal vrolijk van worden. De Heilige Geest verandert de mensen van binnen. Dat heb ik nog nooit zo sterk gezien bij iemand. Ze gaat deze week kort op vakantie maar vandaag gaan we met z’n drieën vasten voor haar doopdienst. Hopelijk kan dat over twee weken plaatsvinden.

Dit is de laatste week van onze transfer (periode van 6 weken). Er is een mogelijkheid dat ik overgeplaatst word volgende week dinsdag. Dat hoor ik dan vrijdag. Vandaar dus de vraag dat als jullie post sturen, dat uiterlijk vrijdag doen, en als iemand iets erna wil sturen dan nog even wacht tot en met maandag. Op deze website vermeld ik maandag dan mijn nieuwe adres ALS ik word overgeplaatst.

De Heer is met ons. De engelen werken om ons heen. En ik beeld me in, dat de Heer naast me staat. Zijn Kracht is niet te vergelijken met wat dan ook.

Elder Stekkinger

Een week vol wonderen

13 augustus 2007

Lieve familie en vrienden.
Dit was een geweldige week. Ons werk begint zo z'n vruchten af te werpen. Er gebeuren zelfs zoveel wonderen dat ik deze week een notitieboekje gekocht heb en besloten heb de wonderen die ik zie op te schrijven. Een boek vol Wonderen. Omdat zendingswerk één en al wonderen is.

Ingevingen volgen is wonderen zien. De grappigste en meest bijzondere ingeving die ik deze week gevolgd heb was woensdagmorgen. Bij het inpakken van mijn tas voor die dag kreeg ik het sterke gevoel dat ik mijn groene boek mee moest nemen. Dat zijn simpele woorden en zinnen vanuit het engels naar het duits. Deze had ik sinds mijn zending hier in Duitsland nog niet gebruikt en daarom vond ik het een aparte ingeving om het mee te nemen. Desalniettemin heb ik het boekje meegenomen. Ik begreep niet waarom, maar waarom ook niet.

Die avond, gingen we langs Herr H. We hadden hem 2x eerder bezocht maar hij had niets van zich laten horen de laatste paar dagen dus gingen we langs zijn huis. Daar aangekomen bleek hij ontzettende buiksteken te hebben en flink ziek te zijn geworden die dag. Mijn collega bood aan om hem een zalving te geven, een zegen met gewijde olie om de zieken te sterken zoals ook Christus dat deed.

Toen hij dat zei vroeg ik me af hoe ik dat in duits moest doen. Ik had geen idee en ik kon het alleen in het nederlands en engels. En helaas was het enige waar de duitse vertaling in stond in een klein groen boekje die ik nooit gebruik.
Maar wacht eens... die had ik die ochtend in m'n tas gedaan! Zo konden we hem alsnog een zalving geven, wat Herr H. erg bijzonder vond. De Heer werkt op deze manieren. Influisteringen, zo zacht en onaantastbaar. Maar als we gehoorzamen, zien we wonderen.

Een andere geweldig verhaal. Ik sprak een vrouw dinsdag aan, die wel interesse had om te proberen wat wij mensen schenken: Het Boek van Mormon. Achteraf bleek dit het geval te zijn: de dag ervoor sprak ik twee jongens aan die geen interesse hadden. Ik gaf hun een pass-alongkaart (wat ik zelden doe, laat staan met jeugd) die zij die dag nog aan hun moeder gaven. Die was benieuwd welke kerk dat was en wilde het nummer erop bellen.

Maar de volgende dag, voordat ze nog had gebeld, sprak ik haar aan in the-middle-of-nowhere in Plauen. We maakten een afspraak, ze probeerde het Boek van Mormon uit, bad erover, en ze kreeg de bevestiging dat ze het juiste deed. We hebben een doopdatum voor haar gezet. Ze begrijpt alles wat we haar onderwijzen en leest en bidt veel. Zoals Alma 32:28 omschrijft is dat precies wat zij voelde. Ze was zondag in de kerk en zoals het er naar uitziet wordt ze binnen twee weken gedoopt! Alsof er nog niet genoeg wonderen op de wereld zijn... :)

Hier nog een gedicht dat me aan het denken zette.
Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn.
Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze schaduw, die ons het meest beangstigt.
Wij vragen ons af:
“Wie ben ik om briljant te zijn, prachtig, talentvol, fantastisch?”
Maar wie ben jij om dat niet te zijn?
Je bent een kind van God.
Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst.
Er is niets verlichts aan je klein te maken
opdat andere mensen zich bij jou niet op hun gemak zouden voelen.
Wij zijn allemaal bedoeld om te stralen als kinderen.
Wij zijn geboren om de glorie van God die in ons is te openbaren.
Die is niet alleen in sommige van ons; die is in iedereen!
En als wij ons licht laten stralen,
geven we onbewust andere mensen toestemming hetzelfde te doen.
Als wij bevrijdt zijn van onze eigen angst,
bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.
Nelson Mandela

Ik houd van jullie. Alles is wel.
Elder Stekkinger

Luisteren naar de Heilige Geest

6 augustus 2007

Lieve familie en vrienden.
Ik moet zeggen, de tijd lijkt veel sneller te gaan. Deze week ging ook weer snel voorbij.

Alhoewel we deze week weinig succes op de straten hadden, hebben we negen onderzoekers onderwezen deze week. Helaas zijn een aantal van hen deze week weer op vakantie gegaan. Maar, al bij al, een redelijke week.

Een van de dingen die me aan het denken heeft gezet was toen Elder K. en ik rondliepen door Plauen en toen een vrouw zittend op de grond zagen. Ze was dronken, vies en vuil. Kon niet meer staan en zag er hulpeloos uit. Maar wat kon ik voor haar doen? Ik liep door.

Na tien minuten liepen we er weer langs. De vrouw had nu de hele fles wijn opgedronken en was helemaal van de kaart. Maar weer vroeg ik me af: wat kan ik doen? En weer liepen we langs haar. Maar een paar seconden nadat we haar voorbij liepen schoot het hele verhaal van de barmhartige samaritaan in mijn hoofd. Ik voelde me als de priester, die niks deed. Ik wist wat me te doen stond. Ik draaide me gelijk om en liep naar de vrouw toe.

Ik kon niet veel voor haar doen. Ze reageerde amper, ze wilde mijn water niet drinken. Een man kwam ons te hulp, maar toen we niet meer wisten wat we konden doen, besloten we de reddingsdienst in te schakelen. Die kwamen haar te hulp.

Alhoewel ik niet echt iets voor haar heb kunnen doen, weet ik dat de Geest me inspireerde terug te gaan. Als ik de Heilige Geest niet gehoorzaamde, zou ik tot op de dag van vandaag me zorgen hebben gemaakt om haar lot. En nu, ben ik vrij van schuldgevoel. DAT is waarom we gehoorzaam moeten zijn. Puur het vrije gevoel van schuld, valt niet uit te drukken in wereldse maatstaven.

Ik heb nog vele wonderen gezien die ik niet allemaal kon opschrijven. Ik houd ze bij in mijn dagboek, als bewijs dat de Heer me zegent. Het feit dat al deze dingen pas gebeuren sinds ik op zending ben is voor mij al een wonder. We worden bediend door engelen, denk ik dan zo.

Dank voor al jullie gebeden en zorgen. Ik heb jullie lief.

Elder Stekkinger.

Nog even geduld! Vele wonderen zijn geschied en binnenkort komen hier weer 2 lange berichten vanuit Plauen!

WIe oren heeft die schrijve! =)
Elder Stekkinger